انگاره های ساده ی من مثل یک نسیم

پیوسته با سیاهی گیسویت از قدیم

در انتظار بارش باران رحمتت

لب تشنه در سراب هوس دست و پا زدیم

از انتهای مغرب دل های بی قرار

آشفته حال تا حرمت یکسر آمدیم

با رمز چشم مست تو چون آشنا شدیم

مشکل گشای طرح پر ابهام و ابجدیم

بدعت گرای قشر گرا را بگو به طعن

کفر است عشق ما و نجس مثل مرتدیم

اما به اشتباه وضویی گرفته ایم

از روی اتفاق مجاور به معبدیم

خوبی تو چو سرمه به چشمان جلا دهد

ما را ببخش خوبی مطلق اگر بدیم