رود با دیدنش به یکباره ، مست و آرام ، سر به راه شده است
آسمان را گشوده چشمانش ،دلفریبی که تکیه گاه شده است
.
گفت زینب (س) به چشم خود دیدم بوسه می زد رسول(ص) برلبهاش[i]
سید ِ اهل ِجنت از احساس ، پیشِ رویش چقدر ماه شده است
شیر مردی چوکوه آرامش ، ماه در صورتش  شده تکثیر
جامه ی روشنی که تن دارد چلچراغ شبِ سیاه شده است
.
گفت زینب(س) که شام برخیزد ، کوفیان مردمان نامردند!
اشکشان را نمی شود بخشید ، عذرشان بدتر از گناه شده است [ii]
ای یزید همیشگی ملعون خیزران بر حبیب ِ ما ،... لعنت [iii]
صوت قرآن بلند می خواند : این حسین (ع) است دل بخواه شده است
آه !، کوفه مرام ِ بی تعداد لابه لای سلام و آتش و دود
عصر تردید ها و باورها ، آفت ِ قلب ِ روسیاه شده است
خاک باید دهانتان پاشید خنده بر صورت شما ننگ است [iv]
مثل کفتار بی حیا هستید که زمین غرقِ اشک و آه شده است [v]
پیرو حزب باد می چرخید دامن از ننگ و عار می پوشید
ذهنتان غافل از زمین و زمان ، دست پا بسته سهم ِ چاه شده است
.
گفت زینب که آشنا باشند ، شیعیان با رسالتِ قرآن
گفت شاید کمی به خود آید ! هرکه سرمست ِ اشتباه شده است
.
یا حسیناه ![vi] عاشقت هستیم ،زائرِ سرزمین ِ بارانیم
 خون تو در رگ ِ زمان جاری ست مقتدامان اگر پگاه شده است