در دلم پیغمبری هم کیش با گیسوی توست 
معجزه عطر همین پیراهن خوش بوی توست 
منطق سقراط با چشمان ِتو آمیخته 
نوش جانم می شود زهری که در داروی توست 
درخیابان راه رفتن با متانت جرم نیست 
مشکل از مست و خراب ِعابر ِ از پهلوی توست 
دل به دریا می زنم هربار راکد می شود
قایقی دارم که لنگ مستی ِ پاروی توست 
گربسوزانی مرا دیگر نباید هیچ گفت ؟!
عیب از آیین هزاران ساله ی هندوی توست 
شیرها را سمت دام مرگ بردن مشکل است 
لیکن آسان می شود وقتی طرف آهوی توست 
مانده رودروی من؟! دنیا کماکان خوب نیست 
سکه ی شانس من است افتاده از آن روی توست
یک طرف آشوب اما یک طرف آرامش است 
مرز ساحل تا لب دریا خم ابروی توست 
14/2/1389
مهد ی نژادهاشمی