گم کرده ای در خویشتنت قافله ام را 
افزوده ای تا روز جزا فاصله ام را 
باید به تو تفهیم شود روز مبادا
برجان و دل خویش نگیری گله ام را 
چون قایق سردرگم از خویش گریزان 
متروکه نکن بیشتر این اسکله ام را 
در عمق مسافر شدنت فلسفه ای نیست 
از عمد به سر می برد این حوصله ام را 
مانند صحاری به بهانه زده ای دل 
ابروی گره خورده ی در خود یله ام را 
بیچاره ! کلافی که سرش گم شده باشد 
پیچیده و برهم زده ای شاکله ام را 
.
پیغمبر مرتد ! چه سلامی ! چه علیکی !
با کوه نخوان اسم مرا تا بله ام را...
رفتی که نبینی من از این درد ببارم 
تا پاک کنی صورت این مسئله ام را 
سید مهدی نژادهاشمی