با نرمخويِ  خوش سخن خرّمي  چو  تو

گويا فرشته اي تو و من هم كمي چو تو

بالي بروي دوش خود احساس مي كنم

وقتي نشسته در برِ من همدمي چو تو

**

آماده ي مسافرتِ دور عالم ام

حالا كه روي كرده به من عالمي چو تو

عكسي است از زمين ز فضا، چشم آبي‌ات

جام جهان نما چه عجب از جمي چو تو؟

بايد چو تاج و تخت سليمان به باد رفت

وقتي كه دست داده مرا خاتمي چو تو

خرّم دلم كه يافته اين گنج را به رنج

بيچاره آن دلي كه ندارد غمي چو تو

*

زخمم زدي به اخم، ولي جاي شكوه نيست

حالا كه خنده مي‌زندم مرهمي چو تو

مرداد 90