پُر شدم از عشق تو تا لب زدم بر جام قم
عشق بازی می کنم حتی فقط با نام قم

می کشم دست دعایم را به گیسوی ضریح
می شوم آرام در آغوشت ای آرام قم

کیستی بانو مگر کز یُمن نامت این چنین
برکتی باریده بر هر سفره ی اکرام قم

ساوه گر سوهان روحت بود و زهر کینه داد
شهد می ریزی تو بر سوهان و هم بر کام قم

شوق دیدار بهاران بود و مشهد پیش رو
رخت پاییزی به تن کردی ولی در شام قم

چشم "بیت النور" تو یکریز می بارد هنوز
می شوم هم ناله با معصومه ی آلام قم

دست شعرم را به پای چادرت بستم دخیل
بر سرش دستی بکش تا گل کند بر بام قم