به زنجیرم بکش گیسوی رنگین از حنابندان

چه دلتنگم برای عاشقی در گوشه ی زندان

برای زخم دل ها مرهمی جز عطر یوسف نیست

بیا دستی بکش روی دلم ای نفحه ی کنعان

دلم مثل چناری در خیابان ولی عصر است

که خشکیده ست دور از روی تو ای روضه ی رضوان

بهاری تازه ای را تشنه ام مانند این صحرا

تنم غرق است در هجران تو چون ظهر تابستان

و نبض عاشقی کند است بی تو سیب سرخ من!

غزل ها بی تو خواهد مرد در این عصر یخبندان

و بی تو بیدلان سر در گریبان اند و صم و بکم

نگاهی... تا تغزلها بجوش آید در این الحان

چه شبهایی که با سوسویی از عشق تو سرکردم

فقیر خسته می سازد ز خوان تو به قرصی نان

***

بیا در لحظه های آخر عمر من ای موعود!

گرفته جسم و جان خسته ی من بوی الرحمان