در غزل رها
                                                          تقدیم به مادرم و همه مادران ...

ای شعله ی محبت تو تا زحل رها 
چون سیب سرخ، نفحه ی تو در غزل رها
تو آن فرشته ای که به قلبم هبوط کرد
عشق تو بود در دل من از ازل رها
قلبم پر است از تپش و بیم و زلزله
چون بیتی از غزل که شده بر گسل رها
من را بگیر از شب و باران و موج ها
ای آفتاب سرزده ی بر قلل رها
واجب تری ز نان شب و زنده ام به تو
ای جوی عشق تو به دلم چون عسل رها
از کوچه ی بهشت می آید شمیم تو
چون عطر یاس ها شده ای در بغل رها
مثل نسیم چرخ زدم روی دامنت
گشتم خراب و مست به کوه و کتل رها
***
دیوان عشقی و دل تو پر ز بیدلی ست
مثل زبور چادر تو در غزل رها...