با سلام و عرض ادب به حضور استاد بزرگوار آقای ایزدی گنابادی
از شما پیشاپیش عذر خواهی میکنم اما توضیحات شما به نظر من مغلطه کاریست نقشه ی جغرافیا ی تاریخ باستان خلیج پارس را در جهان بخوبی مشخص کرده و می کند با توضیحات شما اگر نام پدر و فامیلی در شناسنامه وجود دارد بی معناست و اگر اسم پدر را عوض کنند مشکلی نباید پیش بیاید چون اسم پدر ربطی به مالکیت و مسما ی یک فرد و اصالت او ندارد .خانه ای که در آن زندگی میکنید و سند آنرا به نام شما زده اند همین فردا بدون هیج قید و شرطی می تواند به نام بنده زده شود چه فرقی می کند سند خانه به نام شما باشد یا بنده یا هر فرد دیگری خانه خانه است و زمین زمین خدا /...........پس کمی تامل کنید و مقیاس ها را با هم مخلوط نکنید
ما دین و آئینمان جغرافیایی نیست دین اسلام دین مسیحیت دین زرتشت یهود و....... در تما جهان شناخته شده هستند و انسانها در ملل مختلف دین و آئینشان را طبق اندیشه و اعتقاداتشان برمی گزینند و هیچ ربطی به مثالی که شما زدید ندارد
خلیج همیشه پارس چه ربطی به انتخاب دین و آئین ما دارد؟؟؟؟؟؟؟؟/متاسفانه توضیحات
شما را درک نمی کنم/یاحق

سلام علیکم جناب ایزدی گنابادی گرامی
طاعات قبول
با برداشت بنده، مطلب حضرتعالی ناچار «فقط به چیستی یک اصل مسلم در حوزه زبان» نپرداخته است. بل‌که دارای دو ساحت است: یکی بحثی است در حوزه‌یی که می‌فرمایید مربوط به زبانشناسی است و دیگری خواه‌ناخواه خارج از این حوزه. مثلاً این عبارت:
«مکانی در دورانی با شرایط خاص جغرافیایی نامش خلیج فارس بوده است اما امروز در محاصره کشورهای تازه به قدرت رسیده عربی است نباید انتظار داشت که همچنان فارس باقی بماند»
که هر دو حوزه را شامل است.
بر همین اساس منطقی بدانید اگر این سؤال پیش بیاید:
«مگر الآن چنین اتفاقی افتاده است؟! یعنی شرایط اطلاق فارس بر خلیج فارس الآن مفقود است؟!»
که البته بی‌پاسخ ماند (هر چند می‌شود پاسخ را از فحوای مطلب دیگرتان استنباط کرد: «اگر شرایط طبیعی مرگ زبان و یا کلمه ای فراهم شود ملت که هیچ تمام کهکشان هم نمی تواند در برابر آن بایستد»).
بنده عرض کردم نه! چنین اتفاقی نیفتاده است. به دلایل بسیاری از جمله:
ـ خواست اکثریت جمعیتی منطقه. این اکثریت مثلاً در فشار به نشریه‌ی نشنال جئوگرافی نمود پیدا کرد. (شاید سزاوار نبود این خواست اکثریت را «هارت‌وپورت» بنامیم)
ـ به لحاظ مسایل خاص مرزی و سرزمینی و هویتی (اگر مطلب را سروته کنیم، الآن آن بالای خلیج فارس، سرِ مرزبندی خزر دعواست اما تا این لحظه ظاهراً کسی روی نام آن بحث نکرده است)
ـ سوابق تاریخی. از اسناد و متون نثر (مثلاً تواریخ یونانی) که بگذریم؛ این ابیات:
«ببین این شگفتی که دهقان چه گفت / بدان‌گه که بگشاد راز از نهفت
به شهر کجاران به دریای پارس / چه گوید ز بالا و پهنای پارس
یکی شهر بد تنگ و مردم بسی / ز کوشش بدی خوردن هر کسی»...
«دریای پارس»! و گمان نمی‌کنم که شاهنامه (که خود از اسناد قدیم‌تر نقل کرده است) از نظر حضرتعالی «فلان نقشه ی مربوط به عهد بوق» باشد!
و ... ده‌ها دلیل و مدرک دیگر که ارایه کرده‌اند.
متأسفانه، به مذاق‌مان خوش بیاید یا نه، ـ آن‌چه گفتم درباره‌ی استخدام گداگرسنه‌های عالم و پریدن به کشورهای دیگر برای تغییر هویت منطقه ـ واقعیتی است میدانی که ندیدن‌اش اثبات می‌خواهد نه دیدن‌اش!
کسی که می‌نویسد: «علَم کردن تضاد فارس و عرب و قومیت‌گرایی و ... حربه‌ی کارای صهیونیسم و عمله‌واکله‌هاشان است.» لابد خودش معتقد به قوم‌وقبیله‌گرایی و ریزودرشت دیدن اقوام و ... نیست؛ هر چند قرار هم نیست به هر اسم‌ورسمی تاریخ و هویت و داشته‌های‌مان را ندید بگیریم تا دیگران خوش‌شان بیاید.
همان‌گونه که حضرتعالی، «گنابادی» را به نام محترم خانوادگی الصاق فرموده‌اید؛ بنده هم فارس را به خلیج گره می‌زنم تا هویت‌اش روشن بماند...
شخصاً طرح این مسأله را از طرف حضرتعالی نعمتی بزرگ می‌دانم (زیرا هم از طریق بحثِ زبان، به موضوع شعر و شاعری مربوط است و هم ابعاد و اهمیت غیرزبانیِ زبان را باز می‌نماید که بسیار ویژه و مهم است). به سهم خودم از شما تشکر می‌کنم.
یا علی (ع)

سلام و از شما چنین توقعی نمی رود.
بنام خداوند جنگ و جهاد
کز ایران زمین ذرّه ای کم مباد
ابوالقاسم ای شاعر پارسی
بسی رنج بردی در آن سال سی
عجم زنده کردی به اشعارخویش
ببین قلب ما گشته امروز ریش
ببین عده ای دشمن بی ادب
خلیج تو را داده نام عرب
ببین بر جزایر کنند ادعا
بخواهند آن را از ایران جدا
بیا یادشان آر کز باستان
ز ما بوده بحرین هم بی گمان
جدا گشته از ما به نیرنگ غرب
به دوران حکّام در چنگ غرب
دوصد ننگ و نفرین برآن شاه باد
که بحرین ازکف بدینگونه داد
بگو تا که باقی بود مام فارس
بود بر خلیج وطن نام فارس
به ایران جزایر بود چون نگین
بود تا ابد جزء این سرزمین
((اگر سربه سر تن به کشتن دهیم))
ازآن به جزایر به دشمن دهیم
ابوالقاسم ای ختم شعر وکلام
درود خدا بر تو بادا مدام
اردیبهشت 1388
شیخ عمو صادق خطاب دشمن بی ادب در شعربه شما نیست ولی بزرگوار(( اتّقوا من مواضع التّهم))

جناب آقای ایزدی بزرگوار ضمن عرض ادب و احترام و آرزوی قبولی طاعات برای جنابعالی چند جمله ای را درس پس می دهم:

درباره نام خلیج فارس تا اوایل دهه 1960 میلادی هیچ گونه بحث و جدلی در میان نبوده و در تمام منابع اروپایی و آسیایی و آمریكایی و دایرة المعارف ها و نقشه های جغرافیایی این كشورها نام خلیج فارس در تمام زبان ها به همین نام ذكر شده است.
اصطلاح -خلیج عربی- برای نخستین بار از طرف یكی از نمایندگان سیاسی انگلیس در خلیج فارس به نام -سر چارلز بلگریو- عنوان شده و در واقع او بوده است كه به قصد تفرقه بین ایران و كشورهای عرب این تخم لق را در دهان اعراب شكسته است. سر چارلز بلگریو كه بیش از 30 سال نماینده سیاسی و كارگزار دولت انگلیس در خلیج فارس بوده است، بعد از مراجعت به انگلستان در سال 1966 كتابی درباره سواحل جنوبی خلیج فارس منتشر كرد و در آن برای اولین بار نوشت كه -عرب ها ترجیح می دهند خلیج فارس را خلیج عربی بنامند.

انگلیس ها نخستین عاملان كاشته شدن این تخم نفاق بودند زیرا از قدیم در صدد بودند كه خلیج فارس را تبدیل به یك دریای انگلیسی كنند. بعدها در دهه 1980 آمریكایی ها هم به پیروی از آنها از تبدیل خلیج فارس به خلیج آمریكایی سخن گفتند. از نظر آمریكایی ها و اروپایی ها این منطقه «شریان حیاتی غرب- در منطقه -استراتژیك غربی- و -حوزه منافع ویژه- است، لذا اگر قادر باشند خلیج فارس را به طور مستقیم یا غیر مستقیم تحت تسلط خود در می آورند.
اما واقعیت مطلب این است كه خلیج فارس یك نام كهن تاریخی است كه از بدو تاریخ بر روی این خلیج گذاشته شده است و انگیزه تلاش حساب شده ای كه برای تغییر این نام به عمل می آید جز ایجاد فتنه و اختلاف بین كشورهای این منطقه نیست. همچنان كه (ژان ژاك پرین) نویسنده كتاب خلیج فارس اعتراف می كند. «ملل و طوایف بسیاری بر كرانه های خلیج فارس استیلا یافته و فرمانروایی كرده اند ولی روزگارشان سپری شده و منقرض شده اند. تنها قوم پارس است كه با هوش و درایت خود همچنان پا برجا زیسته و میراث حاكمیت خود را تاكنون نگهداری كرده است

وآخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین

درود استاد بزرگوار
همه ی توضیحات شما دقیق است ، اما نمی شود بر اساس آنچه که تاکنون حق بوده و پذیرفته ایم حالا خلیج عربی را هم بپذیریم. این تغییر نام هایی که مثال زدید هیچ کدام احساسات ملت را هدف قرار ندادند. مثلا فرقی ندارد برای کسی اسم فلان دبیرستان چه باشد. خیابان ها هم که گاهی اسم های خود ساخته ی مردم را دارند... اما خلیج فارس را وقتی می گویند خلیج عربی صرفا یک سلیقه ی متفاوت در نامگذاری نیست ، بلکه هدف این است که کلمه فارس از نقشه حذف شود. و دلیلی ندارد ملت و دولت در برابرش سکوت کنند. بی شک حساب خلیج فارس از میدان و خیابان و دبیرستان جداست.
زنده باشید. یا علی

درود بر استاد گنابادی عزیز
پیوسته از اندیشه و قلم تان بهره برده ام و در چند گفتگوی تلفنی که با هم داشته ایم ( گرچه در پیرامون سینما ) حسی آمیخته با تحسین و تکریم داشته ام. حتی همین نوشتارتان هم ــ که با استدلال و قیاس های آن کاملا مخالفم ــ آموختنی است و به صد زبان می گوید که در حوزه ی اندیشه و نظر باید شجاعت بخرج داد و خود را از اسارت مشهورات و عادات مالوف رها ساخت.
... اما. اما خلیج فارس و شعارهای مربوط به آن که در سپهر سیاسی و رسانه ای کشور گفته و شنیده می شود و مردم ( با گرایش ها و پسندهای گوناگون و متضاد ) بر آن پای می فشارند، با تغییر و تبدیل نام میدان و خیابان و ... تفاوتی بنیادین و دارد. پاره ای از نامگذاری های مربوط به میدان و خیابان و دبیرستان و مکان هایی از این دست، بیشتر برای تکریم و یادمانِ یک شخص، یک واقعه و یا برخاسته از حسی زیباشناسانه و ... است. در نتیجه، دگرگونی و حتی نامگذاری های پی در پی، مساله ای راهبردی و درپیوسته با هویت تاریخی آنها نیست. دو دیگر آنکه دگرگون ساختن نام یک مکان در یک شهر و یا یک محله متناسب با اراده های شهری و محلی انجام می شود. گاه، رخدادی می تواند به یک مکان هویت نوینی ببخشد و به دگرگونی در نام آن بینجامد. همچون تغییر سناباد به مشهد که حضرت تان برشمرده اید. در باره ی خلیج فارس هیچکدام از این شاخص ها وجود ندارند و جنابعالی چند و چون آن را می دانید. من هم همانند شما به ملی گرایی کور و افراطی ( شوونیسم ) باور ندارم و آن را زهری کشنده می دانم اما بر پایه ی راهبردهای ملی که می تواند و باید نگاهبان هویت تاریخی و فرهنگی و تمدنی این سرزمین باشد، نمی توانم دست اندازی های فراملی را به این حوزه بپذیرم. فرموده اید که مردم افغانستان ( از طوایف و زبان های مختلف ) نام کشورشان را که معرف یک قوم و زبان است پذیرفته اند. درود بر شما. اراده ملی مردم افغانستان پذیرنده ی این نام شده است، دیگران ــ به حق و یا ناحق ــ در این باره دست درازی نکرده اند.
استاد عزیز!
حضرت تان بیش و بهتر از من می دانید که چند کشور تازه پا گرفته و بعضا تحمیل شده به جغرافیای منطقه، نه تنها برای خلیج فارس نام دروغین می تراشند، بلکه دانشمندان و بزرگان علمی و فرهنگی این کشور را نیز نشانه گرفته اند. مگر می توان با بهانه ی پرهیز از ملی گرایی کور، وجدان عمومی یک ملت را که نسبت به چنین پیشامدهایی واکنش نشان می دهد مورد پرسش قرار داد؟
عزت تان برقرار و اندیشه و قلم تان هماره جوشان و پویا

سلام عرض ادب
به لحاظ تجربی و علمی مطلب بیش‌وکم همانی است که فرموده‌اید. از قدیم بحث بوده و در کتب ما هست که از چگونگی وضع الفاظ بحث می‌کرده‌اند و تقریباً مهم‌ترین نظر همانی است که می‌گوید لفظ برای معنا (ارواح معانی) وضع شده است؛ بدین ترتیب هر گاه آن معانی یا مفاهیم استحاله شود آن لفظ هم دگرگون خواهد شد... اما مگر الآن چنین اتفاقی افتاده است؟! یعنی شرایط اطلاق فارس بر خلیج فارس الآن مفقود است؟! حتماً چنین نیست و از قضا بیش‌تر از همیشه هم صادق است. وقتی این‌طرف سخن از تمدن ایرانی اسلامی می‌زند؛ خب معلوم است که آن‌طرف به تکاپو می‌افتد و مانع‌تراشی موذیانه می‌کند. تمدن باید دنباله و عقبه‌ی فرهنگی داشته باشد...
بحث یک تغییر و تبدیل طبیعی نیست؛ بحث در هویت‌سازیِ جعلی و هویت‌ربایی است... تازگی هم ندارد؛ هویت‌ها را می‌ربایند و برای هویت وهمی و مجعول‌شان مثلاً دنبال معبد سلیمان (ع) می‌گردند. تازه این اعراب حاشیه‌ی خلیج فارس که بیشترشان مستعرب‌اند تا عرب... کشوری که حتی سرباز برای دفاع از مرزهایش ندارد و گداگرسنه‌های عالم را اجیر می‌کند تا «جیش» و جند راه بیندازد که نباید ادعای ملیت و سرزمین و ... داشته باشد! علَم کردن تضاد فارس و عرب و قومیت‌گرایی و ... حربه‌ی کارای صهیونیسم و عمله‌واکله‌هاشان است.
جایی مولانا را بی‌توجه به زبان غالب آثارش و فقط با توجه به محل دفن‌اش می‌ربایند و جای دیگر بوعلی را با توجه به زبان اغلب آثارش... یک‌بام‌ودوهوای سیاست همه جا هست و هر جا به منظوری!
یا علی (ع)

آقای ایزدی
کسی که هویت اصیل آمریکایی داشته باشه به معرفی عیراز سرخ پوست ها می تونی معرفی کنی ؟!!
خوشم میاد که خودت جواب خودت رو می دی -کسانی که اولین بار در این مکان زندگی کردند روستاییان، مهاجران و کشاورزان بودند اما رفته رفته سبک زندگی شهری وارد این منطقه شد و گروهی از اسکاتلند، انگلیس، ایرلند و... وارد این مکان شدند-
کسی دراونجانیست که هویت اصیل آمریکایی داشته باشه وبه همین خاطرهست که چیزی به نام پایبندی به هویت دراونجا نمی بینی . وهرچه هست یه سری قوانین وسازوکارهای اجتماعیست که باید همه رعایت کنند. واگرخیابانی هم به اسم کسی یا

نظر مقام معظم رهبری در مورد خلیج همیشه فارس که در سایت معظم له آورده شده است:


اخیراً کویتیها اطلس تاریخ اسلام را درست کرده‌اند که از محتوایش اطلاعی ندارم؛ ولی از لحاظ طبع، کتاب خیلی بزرگی است. پارسال، امیر کویت دو نسخه از آن را برای من فرستاد که من یک نسخه‌اش را به کتابخانه‌ی نهاد ریاست جمهوری دادم و نسخه‌ی دیگر را در کتابخانه‌ی خودم نگه داشتم. اطلس تاریخ اسلام توسط کویتی‌ها درست شده که تقریباً بدون استثنا مورد استفاده‌ی همه‌ی مسلمانهاست. این‌که می‌گویم تقریباً، به این دلیل است که «خلیج فارس» را «خلیج عربی» نوشته است که اگر الان به ما پول دستی هم بدهند، حاضر نیستیم این کتاب را در کتابخانه‌های خودمان ترویج و یا به فارسی ترجمه کنیم؛ چون «خلیج عربی» دروغ است. اگر یک وقت خواستیم این را برگردانیم، حتماً «خلیج فارس» خواهیم نوشت. البته، یک جا هم از دستشان در رفته و تصویر یکی از نقشه‌های قدیمی را چاپ کرده‌اند و «الخلیج الفارسی» را به‌کار برده‌اند. با این‌که همه جا و در همان نقشه‌های قدیمی، این اصطلاح را عوض کرده‌اند، ولی یک جا تصادفاً برای اتمام حجّت، در این کتاب به این بزرگی و با این همه خرج چاپ، اصطلاح «الخلیج الفارسی» را نوشته‌اند.
غرضم این بود که گاهی اوقات تاریخ و جغرافیا را می‌نویسند، اما نکته‌یی در آن هست که ما نسبت به آن حساسیم. حالا این از جهت ملّیش بود که البته الان خلیج فارسی و عربی برای ما فقط ملی هم نیست؛ سیاسی و اعتقادی هم است.

و من الله التوفیق

راست گفتند نقادان اهل هیچ مذهب ومرام ومسلکی نیستندونمونه اش هم ازراه رسید.
قیاس مع الفارق می کنی چرا آقاصادق همه اینها که برشمردی قابل قیاس با نام (خلیج فارس) نیست واهمیتی هم سنگ با نام خلیج ندارد. وقتی می گویی شعار«خلیج همیشه فارس » شعاری توخالی است مثل این است که بگویی شعار «پاینده بادایران»یک شعارتوخالیه .
به نظر بنده اینهاهمه سفسطه است وبرای حساسیت زداییه واینکه روحیه غرور وغیرت ملی یک ملت را باچنین حرفای به ظاهر منطقی ای ازبین ببرندوبربادبدهند. واین رااز وصف «توخالی» می توان دریافت که این جناب بکاربرده است .تاماهستیم ایران هم خواهدبود .تاایران هست نام خلیج فارس هم خواهدبود برقرار وپاینده .
عده ای متأسفانه مدتهاست باحرفای به ظاهر منطقی وعوامفریب هم دارن استقلال رابی معنا جلوه می دهند وهم هویت مردم رابه سخره می گیرند هم دین ومذهب .... وحالا هم نوبت این شده .نه جانم برای امثال تو که الان به راحتی می خوان خون هزاران شهیدو-که نذاشتن خرمشهربه محمره تبدیل بشه- پایمال کنند شاید هویت ایرانی عوض شدنی باشه ولی هنوزهستندآدمایی که تاآخرین قطره خونشون هم ازذره ذره خاک وطن وهم از دین وهویتشون دفاع خواهندکرد تاکسی نتونه تعرضی کنه وهویت ایرانی راکه از مظاهر اون خلیج فارسه عوض کنه حالا تو می گی میشه من می گم نمیشه وتواز اونایی هستی که برباددادن همه چیز براشون راحته وبی خیال می ایستن ومی گن : ناموس داشتن یک شعار توخالیه
دلیل بنده هم اینه که اگه می خواستی به قول خودت یه حقیقت رو روشن کنی ، به جای اصطلاح «توخالی »می تونستی بگی بعضی چیزا ماندگاری نداره وقابل تغییر است مثل بعضی اسما
نه اینکه همون اول بی مقدمه بری سر اصل مطلب حضرت اجل.
باز هم می گم تایک ایرانی باغیرت وهویت هست خلیج همیشه فارس خواهدبودوخواهدماند .

درود
شما حتمن دلتان میخواهد که خایج همیشه فارس را خلیج عربی بگویند
ما به این اسم و این خلیج افتخار میکنیم و چه شهدایی که در این عرصه تقدیم کردیم لطفن آب به آسیاب دشمن نریزید آقای محترم جای بحث ندارد امیدوارم که از گفته هایم ناراحت نشده باشید اما خلیج همیشه فارس استوار ایت و سرزنده

سلام بر استاد گنابادی عزیز
فارغ از تمام مسایل فنی، سیاسی، خیالی و... از مطلب شما کمال استفاده بردم و از نظرات دوستان و پاسخ های آن بزرگوار بیشتر بهره برداری کردم.
در نهایت باید عرض کنم ما در دو مبارزه سخت و پیچیده قرار داریم که عرصه آن قبل از آنکه دنیای عینی زمانمند و مکانمند باشد واقعیت فرهنگی آست.
فرهنگ عرصه و عرض و طول و عمق و حجم آن رجوع به فطرت، قلب، وجدان، غرایز(شهوات)، حواس و...دارد و ما امروز این دو مبارزه را در دو سطح و به صورت همزمان پیش می بریم.
الف) مبارزه مهم و اصلی و بنیادین ما تبیین و تحقق "انقلاب اسلامی" است. انقلاب اسلامی یعنی معرفی اسلام راستین، اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم، به نسل امروز و فردای بشر(مسلمان و غیر مسلمان). کما اینکه با شکل گیری طالبان و القاعده و داعش بخشی از حقیقت ایستادگی حضرت امام بر "انقلاب اسلامی" و "جمهوری اسلامی" روشن شد چو اینکه برخی نام هایی دیگر پیشنهاد می دادند
ب) مبارزه دوم دفاع از هویت انسانی، فرهنگی و تاریخی ایران اسلامی است. و جالب اینجاست که این هویت در تبیین و تحقق انقلاب اسلامی کارکرد پر رنگ و غیر قابل انکار دارد.
به اسلام راستین که رجوع می کنیم امانت داری، وفای به عهد، عدالت، مهرورزی و...از اصول بنیادین اند؛ و همواره ما براین تصوریم که این موارد و موارد مشابه از آورده های دین است حال آنکه این اصول فرا دینی و انسانی اند و می دانیم ستون های فرهنگ ایرانی را همین اصول شکل داده اند.
فرهنگ ها بر نمادها، نشانه ها، باورها، نام های تاریخی، یافته ها و دستاوردهای طولانی و...هر قوم و ملت استوار است.
اکنون پافشاری ما بر حفظ نام "خلیج فارس" بر دریای همیشه خلیج فارس از ن

سلام بر استاد گنابادی عزیز
فارغ از تمام مسایل فنی، سیاسی، خیالی و... از مطلب شما کمال استفاده بردم و از نظرات دوستان و پاسخ های آن بزرگوار نیز بیشتر بهره برداری کردم.
در نهایت باید عرض کنم ما در دو مبارزه سخت و پیچیده قرار داریم که عرصه آن قبل از آنکه دنیای عینی زمانمند و مکانمند و اسم پذیر باشد واقعیت فرهنگی آست.
فرهنگ عرصه و عرض و طول و عمق و حجم آن رجوع به فطرت، قلب، وجدان، غرایز(شهوات)، حواس و...دارد و ما امروز این دو مبارزه را در دو سطح و به صورت همزمان پیش می بریم.
الف) مبارزه مهم و اصلی و بنیادین ما تبیین و تحقق "انقلاب اسلامی" است. انقلاب اسلامی یعنی معرفی اسلام راستین، اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم، به نسل امروز و فردای بشر(مسلمان و غیر مسلمان). کما اینکه با شکل گیری طالبان و القاعده و داعش بخشی از حقیقت ایستادگی حضرت امام بر "انقلاب اسلامی" و "جمهوری اسلامی" روشن شد چو اینکه برخی نام هایی دیگر پیشنهاد می دادند
ب) مبارزه دوم دفاع از هویت انسانی، فرهنگی و تاریخی ایران اسلامی است. و جالب اینجاست که این هویت در تبیین و تحقق انقلاب اسلامی کارکرد پر رنگ و غیر قابل انکار دارد.
به اسلام راستین که رجوع می کنیم امانت داری، وفای به عهد، عدالت، مهرورزی و...از اصول بنیادین اند؛ و همواره ما براین تصوریم که این موارد و موارد مشابه از آورده های دین است حال آنکه این اصول فرا دینی و انسانی اند و می دانیم ستون های فرهنگ ایرانی را همین اصول شکل داده اند.
فرهنگ ها بر نمادها، نشانه ها، باورها، نام های تاریخی، یافته ها و دستاوردهای طولانی و...هر قوم و ملت استوار است.
اکنون پافشاری ما بر حفظ نام "خلیج فارس" بر "دریای همیشه خلیج فارس" اقتضای فضای یک مبارزه اعتقادی و فرهنگی و تاریخی است که در رسیدن به هدف، ما را مصون تر و مقاوم تر و رونده تر می کند.
ارادتمند شما عمیدی

سلام
جناب آقای ایزدی گنابادی عزیز! البته که تغییر و تبدیل و تعویض اسم ها در زبان شناسی امری رایج بوده و هست و خواهد بود. ولی این مسیر باید روند و روال طبیعی خود را طی کند، نه این که در پس پشت این قضیه، دسیسه های سیاسی باشد. ضمنا" سخت گیری در چنین مواردی، تعصب جاهلانه و هارت وپورت نیست بزرگوار. ما مگر فرزند فردوسی نیستیم؟ دیگر این که پذیرش اسلام و به دنبال آن سرسپردگی و دل دادگی به آستان آسمانی آل علی و فاطمه سلام اله علیهما، ربطی به این چیزهایی که شما گفته اید ندارد اصلا" و ابدا". و در آخر این که گیرم ((اساسا")) را با توجیهاتی بتوان ((اساسن)) نوشت، ولی ((حدس)) را که نباید و نشاید ((حدث)) نگاشت استاد!

سلام جناب ایزدی. در مورد نام خلیج فارس با شما کاملن مخالفم استاد. من نام گذاری ها را فراتر از یک بحث زبانی میدانم.نام ها ونام گذاری ها در دایره نمادشناسی بهتر قابل بحث هستند. وقتی یک نام نمادی از یک ملت باشد یک پشتوانه فرهنگی بزرگ را با خود دارد.اتفاقا در دنیای امروز نام ها برای خود حکومت دارند نام هایی در محدوده هایی بسیار کوچک تر حتی آنقدر تاثیر گذار هستند که برای انتخاب نام فلان محصول جوایز بسیار بزرگی تعیین می شود. تاثیر روانی در موقعیت های مختلف را در نظر بگیریم،نام یا زهرا برای رمز یک عملیات در زمان جنگ،نامی که بر فرزندانمان می گذاریم.نامی که بریک کتاب می گذاریم مثلا تاریخ ادبیات ایران به جای تاریخ ادبیات فارسی،شاعران فارسی زبان در مقایسه با شاعران ایران یا افغانستان و... این ها همه به تاثیر روانی ونمادین نام ها بر می گردد که که یک نام را بر نام دیگر برتری میدهد. حال در بعضی موارد پشتوانه فرهنگی وتمدنی یک ملت در کنار حساسیت های سیاسی که قرار می گیرد ارزش نام گذاری وپافشاری بر حفظ یک نام به خصوص بیشتر خودش را نشان می دهد. نام خلیج فارس به نظر من به همان اندازه برد تبلیغاتی میتواند داشته باشد که تولید یک موشک دوربرد چند هزار کیلومتری.نام خلیج فارس یک برند است به دیرینگی چند هزار سال تمدنی که در این مرز وبوم بالیده وبه امروز رسیده است صرف نظر از ایتنکه در زیر چتر این تمدن اقوام ارجمند عرب زبان لر،کرد،ترک،بلوچ،فارس،لک و... زیر یک نام جمع شده اند وبه ان افتخار می کنند.با تشکر از شما که فضایی باز کردید تا دوستان نظرات مخالف وموافق شان را در این باره بیان کنند.از دقت نظر نگاه موشکافانه تان ممنونم.دوسطر پایانی تان البته«ما ملتی هستیم که فارغ از تعصب حاضر شدیم بر اساس حقیقت محوری پیامبری عربی قران عربی نماز عربی و ادعیه عربی را بپذیریم » بسیار دلچسب بود. یاحق

با سلام
شما با همين شيوه استدلال و منطقتان چگونه است كه به چندي عرب، اجازه تغيير نام «خليج فارس» را مي‌دهيد اما تاب شنيدن همين اسم را از زبان هشتاد ميليون (منهاي يك نفر شما) ايراني وطن پرست نداريد؟ مگر نه اينكه به گفته خود شما الفاظ و اسامي تابع شرايط و پذيرش مردمان دوره خود هستند، پس به خواسته همين مردم احترام بگذاريد و از پوچ و توخالي بودن آن پرهيز كنيد.