سلام و عرض ادب خانم تهراني بزرگوار
درود بر شما
ماجور باشيد

تو و من و اشك همدستيم و همسفر
در سرودن درد و تحمل درد و فرياد درد
اين همان زخم كهنه ي سقيفه است
كه سرباز كرده است
و باز اجراي داستان نهروان
اين غم غربت عليست
كه در منا اين بار به روز مي شود
اين ها با حقيقت به ستيز آمده اند
آل دروغ آمده اند تا خدا را
در خانه اش قلب كنند
...
بانوي بزرگوار
بر داغ قلمتان درود
بر سرخي گلواژه هايتان سلام
چشم و دل ما شريك در اشك ها و دردهايتان
مانند هميشه شكوه دلنوشته هايتان مانا
و دستتان در آفريدن معاني بلند توانا باد.