درود بر شما...این چند بیت مقدمه ی قصیده ای تواند بود در تاسی به ناصر خسرو....و اما در مصراع:
وآنقدر بری زعالم یزدانی
«زعالم» ،«زالم» تلفظ می شود و حرف «ع» ملفوظ نیست لذا وزن مخدوش است.مثلا بفرمایید:
وآنقدر بری ز عالم فانی
که «ز»مکسور است و وزن هم درست.
عباس خوش عمل در بخش نظرات
پاسخ حمید وثیق زاده انصاری در بخش نظرات
با عرض سلام و سپاس از اظهار نظر محترمتان
صحبتی که فرمودید مطلبی است که قبلاً و با چند شاعر و توسط چند تن از اساتید مطرح شده است، و غالباً هم هیچ کدام به توافق نرسیده اند. نظر حقیر این است که در تقطیع شعر باید آن چه که خوانده و نه نوشته می شود ملاک تقطیع باشد. چون در خوانش شعر عبارت ز عالم، زالم خوانده می شود همان مبنای تقطیع قرار می گیرد. ممکن در قدیم کمتر این اتقاق می افتاده است ولی عجالتاً اکنون رایج و به نظر بدون اشکال می آید. در ضمن جایگزینی یزدانی با فانی معنا و مقصود را معکوس می کند.
ممنون از توجه شما
در اینجا نوشته اند توافق شده است من توافق را ندیده ام ولی مطلب دکتر ابوالحسن نجفی را بی کم و کاست برای دوستان می آورم خودم نیز برهمین اعتقادم من معتقدم تشخص ضرب آهنگ را می گیرد همین زیبا نیست در یکی دو جا نیز نوشته ام بر رد کارکرد"عین " مانند همزه " دکتر ابولحسن نجفی می نویسد :
" بی مناسبت نیست که در پایان این مبحث " اختیارات شاعری " اشاره ای هم به تفاوت همزه و عین بشود ماهیت صوتی و حتی وظیفه ی همزه و عین در زبان فارسی امروز یکسان است اما در شعر تفاوت اساسی میان این دو هست همزه ی اول کلمه می تواند حذف شود اما "ع" هرگز قابل حذف نیست با این حال نمونه هایی مثال می زند از جمله :
" دیوانه ام من عقل ندارم ولم کنید "
"میرزاده عشقی "
"این تسامح که نمونه های آن بسیار نادر است در علم بدیع و عروض همیشه از عیوب شاعری به شماررفته است
دکتر ابوالحسن نجفی مبحث اختیارات شاعری

درود بر شما...این چند بیت مقدمه ی قصیده ای تواند بود در تاسی به ناصر خسرو....و اما در مصراع:
وآنقدر بری زعالم یزدانی
«زعالم» ،«زالم» تلفظ می شود و حرف «ع» ملفوظ نیست لذا وزن مخدوش است.مثلا بفرمایید:
وآنقدر بری ز عالم فانی
که «ز»مکسور است و وزن هم درست.


با عرض سلام و سپاس از اظهار نظر محترمتان
صحبتی که فرمودید مطلبی است که قبلاً و با چند شاعر و توسط چند تن از اساتید مطرح شده است، و غالباً هم هیچ کدام به توافق نرسیده اند. نظر حقیر این است که در تقطیع شعر باید آن چه که خوانده و نه نوشته می شود ملاک تقطیع باشد. چون در خوانش شعر عبارت ز عالم، زالم خوانده می شود همان مبنای تقطیع قرار می گیرد. ممکن در قدیم کمتر این اتقاق می افتاده است ولی عجالتاً اکنون رایج و به نظر بدون اشکال می آید. در ضمن جایگزینی یزدانی با فانی معنا و مقصود را معکوس می کند.
ممنون از توجه شما

درود...............