سلام جناب سلیمانپور گرامی
ممنون از توجه و نقد شما. همان طور که قبلاً عرض نمودم عرضه‌ی اشعار در اینجا جهت ارزیابی نظر و بازخورد توجه شعرای گرانقدر است تا اشتباهاتم را اصلاح نمایم و کیفیت اشعار ارتقا یابد و مسلماً تعبیه‌ی بخش ویژه‌ی نقد به همین منظور بوده است. و باز ممنونم که نقد شما باعث شد به اشتباهِ لپی خود در تعیین وزن در تطابق با قاعده‌ای که در صفحه فن شاعری جهت وزن گزینی یکسان پیشنهاد داده‌ام پی ببرم (متأسفانه قبلاً نیز بر اثر عجله در وزن گزینی، چنین اشتاهی را در مورد شعر دیگری کرده بودم که اصلاح نمودم (اشتباه برمیگردد و واقعه‌ی خطیری رخ نداده است)). مطابق این قاعده:
براي يافتن وزن هر مصراع آن را تقطيع كرده و تقطيع را حتي‌الامكان به تكه‌هاي مشابه تقسيم كرده و وزن هر يك تكه را به دست آورده و سپس آن را به تعداد تكه‌هاي مصراع تكرار مي‌نماييم. براي يافتن وزن هر تكه‌ي تقطيع شده از راست به چپ نخست به جاي هر مجموعه‌ي چهار هجايي يكي از كلمات مناسب چهار هجايي زير اختيار مي‌شود:
فَعَلَتُ
فَعَلَتُن
فَعَلاتُن
فَعَلاتُ
مَفاعِلُ
مَفاعِلُن
مُفتَعِلُ
مُفتَعِلُن
مَفاعيلُ
مَفاعيلُن
فاعِلاتُ
فاعِلاتُن
مُستَفعِلُ
مُستَفعِلُن
مَفعولاتُ
مَفعولاتُن
و در مجموعه‌ي آخر اگر سه هجا باقي مانده باشد يكي از كلمات زير اختيار مي‌شود:
مُفعولُن
فاعِلُن
فَعولُن
فَعَلُن
اما اگر در مجموعه‌ي آخر دو هجا باقي مانده باشد يكي از كلمات مناسب زير اختيار مي‌شود:
فاعُن
فَعُن
و اگر در مجموعه‌ي آخر يك هجا باقي مانده باشد كلمه‌ي زير اختيار مي‌شود:
فُن
اما در تعیین وزن این شعر، بنده دچار اشتباهِ تعیین دسته‌های مشابه تقطیعی شدم و کوچکترین دسته همان طور که جنابعالی به خوبی تشخیص دادید 7 7 – 7 - است که مطابق عروض سنتی و کلاسیک همان رکن متفاعلن است و مطابق آنچه بنده برای اتخاذ یک رویه‌ی واحد (شروع با رکن چهار حرفی) پیشنهاد داده‌ام فعلات فن است. همین اشتباه بنده همان طور که جنابعالی به خوبی تشخیص دادید باعث گردید به تصور دوری بودن وزن و متشکل بودن هر مصراع از دو نیم مصراع مرتکب خطای وزنی در آخر نیم مصراع اول در مصراع به تو هدیه‌ای ز سوی خداست که به هر که داده نمی‌شود شوم (نیاز به ارائه اشکال احتمالی در حالی که اشکالی موجود است نبود) که آن را نیز در ویرایش شعر اصلاح نمودم.
برادر گرامی امیدوارم به صدق گفتارم واقف شده باشید که در محضر شما اساتید محترم هستم که اشتباهاتم را اصلاح کنم و نقد بشنوم و بنمایم و طرد نشوم. اما روشن است علیرغم تفهیم اتهام و اعلام جرم شما دوست گرامی هنوز این سؤال برایم باقی است که اگر انسان علاقه‌مندی بخواهد تمام وزن‌ها و ظرفیتهایی که امکان سرایش شعر در آنها وجود دارد را به گونه‌ای روشن (جامع و مانع) تعیین نماید چه باید بکند. مانند شما طلبه‌ی رشته‌ی ادبیات نبوده‌ام (هر چند به خاطر علاقه در این مسیر بسیار خوانده‌ام) و رسماً طلبه‌ی رشته‌ی فیزیک و ریاضی بوده‌ام که مقرر می‌دارد که شما بر فرض که بخواهید صرف نظر از اوزان خوش آهنگ و ناخوشاهنگ همه‌ی اوزان ممکن مختلف برای یک مصراع مثلاً حداکثر 16 هجایی را تعیین کنید به عددی بزرگتر است 60000 می‌رسید. البته که اتخاذ بسیاری از آنها به دلیل ناخوشاهنگ بودن قابل قبول نیست اما مسلماً همچنان که تاکنون با انتخاب بیش از 100 وزن مختلف در سایتم نشان داده‌ام (البته اگر آنچنانکه قبلاً برخی از اساتید محترم سایت آنها را پرت یا حتی نه شعر که نوشنجات دانستند هنوز چنین ندانند) بسیاری از اوزان کشف نشده‌ی این گنجینه‌ی بزرگِ مغفول مانده‌، اوزان قابل کشف و استفاده در صنعت شاعری هستند. در این رابطه توجه نمایید که بسیاری از شعرای بزرگ ما تنها در تعداد محدوی وزن (مثلاً 30 تا) اشعار بعضاً بسیار زیادی می‌سرودند و همین قلت اوزان انتخابی توسط شعرا شاید علت بحر گزینی‌های معدود و مشخص بوده است. سؤالِ ساده این است که چه راهی می‌توان پیشنهاد کرد که این دهها هزار وزن را دسته بندی و برای استفاده‌ی احتمالی شعرای آماتور (و حرفه‌ای) به آنها معرفی نمود، و پاسخ مشکل (با طنز) این خواهد بود که تو که رشته‌ات ادبیات نبوده غلط می‌کنی در این زمینه‌ها اظهار نظر نوآورانه می‌کنی و فقط باید در وزنهایی که تاکنون شعرا و بزرگان ادبیات تاریخ ما ارائه نموده‌اند اگر خواستی شعر بگویی بسرایی!
ممنون از راهنمایی‌هایتان دوست گرامی

سلام

این مصراع تکمله مصراع قبل است: به ره خدا تو کمک نما که کمک نمی‌کندت خدا

مجموعاً بیان می شود که کمک خدا به تو در ارای کمک تو به بندگان به شرطی است که کمک تو به بندگان فقط برای رضای خدا باشد نه امیال نفسانی خود.