هیزم ِ سوخته بر چشم ِترش می ماند
داغ بر سینه و خون برجگرش می ماند
 
بغض ِچشمان ِ علی (ع)نیمه ی شب ، حلقه زنان
کوه دردی ست که روی کمرش می ماند
 
وقت تنگ است و نگاه ِپُرِ مِهر ِ زهرا (س)
روز و شبها پس از این در نظرش می ماند
 
زندگی بی نفس یار شبیه مرگ است
تا همیشه غم ِزهرا (س) اثرش می ماند
 
عطر گلهای نیاز است که از کوثر تا _
_کنج محراب به بال سفرش می ماند
 
عشق زهرا (س) به علی (ع) عشق خدایی ست که در
هرنماز از دل و جان پست سرش می ماند
 
بی سبب نیست که در وقت ِکرامت زهرا (س)
پشت در نیمه ی شب منتظرش می ماند
 
حق علی (ع) باشد و تا آخر عمرش زهرا(س)
مثل یک کوه،  مداوم سپرش می ماند
 
به یقین لحظه ی اعجاز علی (ع) قبل ِ سحر
کوثر آشفته ی شق القمرش می ماند
 
سید مهدی نژادهاشمی