درود بر عموصادق مهرپرور
مصراع اول بیت ماقبل مقطع چنین باید باشد:
پس چه بهتر بود که چون مردم...
یا:
پس چه بهتر که بنده چون مردم...
لطفآ توضیح را بگذارید تا متهم به لغزش وزنی نشده ام.

*اخوانیه برای سنگ قبر!
صادقِ ایزدی ، گنابادی
خفته چون دسته گل در این وادی
صد و سی ساله بود کز دنیا
راه پیمود جانب عقبا
گفت بر سنگ قبر این بنده
که دل از زندگانیش کنده
کس نه شعر و نه نثر نقر کند
پیروی خوش از اهل فقر کند
ای شما بازماندگان صدیق
که مرا بوده اید یار شفیق
سنگ اصلآ به قبر من ننهید
زحمت خویش و دیگران ندهید
حال گیرم که خود بیازارید
سنگ گیرید و کار بگذارید
حاصلش چیست گر پگاهی سرد
شاش بر آن کند سگی ولگرد
یا کلاغی به سوی آن تازد
فضله ی گرم رویش اندازد؟
پس چه بهتر که بنده چون مردم
ره به سرچشمه ی بقا بردم
نگذارید سنگ بر گورم
از شما شادمان همینجورم.

درود بر جناب گنابادی گرانقدر.
این اثر در چه قالبی جای می گیرد؟

سلام و عرض ادب استاد گرامی
این دلنوشته عمیقا با واقعیتی انکار ناپذیر گره خورده ،بسیار واقع گرایانه است و گریزیست از خود پسندی ها ،
بسیارند انسانهایی که همیشه در عرش خود را میبینند کورند و کرند ونمیخواهند بفهمند عاقبتشان چه خواهد شد .
دست مریزاد