آقاسیّدمهدی نژادهاشمی شاعر خوب و باتجربه ای است.از او شعر خوب فراوان خوانده ام و هربار تنها اشکالی که بر او گرفته ام عدم وسواس در کارهایش بوده است.به نظر می رسد آقاسیّدمهدی پس از سرودن هر شعر که اغلب هم جوششی است ، برنمی گردد به ویرایش آن بپردازد؛ کاری که هر شاعری پس از سرودن هر شعر نه یک بار که بارها بایستی انجام دهد....
در غزل زیبا ، سلیس و خوش ساخت «گاهی بیا» دو سه نکته به نظرم رسید که گذرا به آن اشاره می کنم:
در بیت چهارم می گوید:
کار خدا را باش در من سربداری مست
خواهان رودررویی با خشم چنگیز است...
سلاست این بیت به خاطر مکسور شدن حرف «ی» در کلمه ی «رودررویی» کمی خدشه دار شده است.پیشنهاد می کنم شاعر ، مصراع دوم بیت را چنین بیاورد:
خواهان رودرو شدن با خشم چنگیز است ...
و اما پیشنهاد دیگرم برای بیت ماقبل مقطع (بیت ششم) است که اگر سهوالقلمی در مصراع اولش رخ نداده باشد آقاسیّد را متهم به وزن باختگی می کنم.می گوید:
گاهی بیا لبخند بر لب ، جام بر دست
پیکی بزن بر پیک هرکس اهل پرهیز است....
در مصراع اول بیت ، لغزش وزن به روشنی آشکار است.این لغزش تنها با افزودن کلمه ی «می» پس از «جام» به درستی و زیبایی برطرف می شود:
گاهی بیا لبخند برلب ، جام می در دست...
و مصراع دوم:
باده نوشان قبل از نوشیدن جرعه ای زان آب آتشگون ، همزمان با گفتن کلمه ی «سلام» یا «به سلامتی» جام را به جام می زنند و البته آن که تواضع بیشتری دارد چندسانتی جامش را پایین تر می گیرد و به جام طرف مقابل می زند! با توجه به این که «پیک» در بیت مذکور کمی از وجاهت آن کاسته است ، بیت را چنین اصلاح کردم و امیدوارم آقاسیّدمهدی اعمالش کند:
گاهی بیا لبخند بر لب ، جام می در دست
تا بشکند توبه هرآن کس اهل پرهیز است...
یا:
تا بشکند توبه هرآنکو اهل پرهیز است...
آخرین اشکال شعر در مصراع دوم بیت مقطع رخ نموده است.می گوید:
قابل ندارد جان ما ، هر چند ناچیز است...
در این جا «هرچند» درست و زیبا به جای خود ننشسته است.شاعر می توانست (ومی تواند!) بگوید:
قابل ندارد جان ما ، این هدیه ناچیز است...
و یا هر کلمه و عبارتی غیر از «هرچند» بگذارد تا بیت بی کمترین نقصی ارائه شود.
در پایان برای این شاعر خوب ؛ اما کم وسواسمان بهترین ها را آرزومندم.یاحق.

سلام و درود بر شما بسیار ارزشمند و قابل تقدیر
است