کربلا مُوجِ خُروشان و صفاست
کربلا مهدِ ثناست
کربلا شهرِ قیاسِ همه یِ خوبی هاست !
 
کربلا حسّ حَزین می باشد
کربلا محورِ زیبایِ یقین می باشد
کربلا حافظِ برجسته یِ دین می باشد ،
کربلا را باید
              بشناسیم همه !
 
کربلا یک هُنر و صد نظر است
کربلا عشق به ذاتِ بشر است
کربلا باغِ  گلی معطّراست
کربلا معجزه ای منوّر است ؛
و خداوند خودش می داند
کربلا حاصلِ تدبیرِ دلی در سَحر است !
 
کربلا ضامنِ آیاتِ خداست
کربلا  راهبرِ ادیان است
کربلا قرآن است
کربلا میزان است
کربلا باران است
کربلا احسان است
کربلا جُبران است
کربلا در نظرِ اهلِ رضا برهان است
کربلا درمان است
کربلا ارکان است
کربلا بُنیان است
کربلا خونِ زلالی ز دلِ خون شده ی بُستان است !
 
کربلا همچو نگینی زیبا
در همین دشتِ پیام
بر تمامِ عالم
می درخشد به هنرمندیِ تامّ
تا که بیدار شوند
همه ی سلسله ها !
 
کربلا را باید
بارِ دیگر بشناسیم به مهری افزون
با سلامی به هواداریِ یک  رازِ درون
در مناجاتِ نگاهی محزون      !
 
کربلا اوجِ وفاست
کربلا مهدِ رضاست
کربلا صدرِ بلاست
کربلا بی همتاست
کربلا باعثِ آزادیِ ماست !
 
کربلا با همه دارد خویشی
کربلا دامنه یِ عشقِ گران می باشد!
 
کربلا اوجِ ارادت به حسین ابن علی (ع) ست
کربلا قامتِ عرفانِ علی ست
کربلا فوقِ ارادت به ولی ست
کربلا ساحتِ قُدسی ست که تابنده شده ست
و ندائی ست که یابنده شده ست !
 
کربلا روزنه یِ تاریخ است
به نگاری و نگاهی که خدا می داند
و مهیّا شده از قدمتِ یک طیفِ بزرگ ،
تا بجایی که بشر 
بشود شرمنده
در بلادی که به اشکِ داغی
کاخ اهریمنِ بی حُجب و حیا دود شود  !
 
کربلا قطعه ای از قابِ تماشائی هر آئین است !
 
کربلا در نظرِ این همه امواجِ سخن
به تمامِ ابعاد
باز هم ترجمه اش سنگین است !
 
کربلا صحنه یِ آدم شدن انسان هاست
کربلا رخدادی ست
که به اندازه یِ زیبائیِ عشق
                             محترم می باشد !
 
کربلا را باید
به نگاهی زیبا
بشناسیم و درعینِ قیام
                  خوب تر فکر کنیم! 
 
کربلا ناله فقط نیست به عرشِ ازلی
کربلا فقدان نیست ، که فقط گریه کنیم
کربلا پیروی از عدلِ خداست
                    کربلا عینِ جلاست !
 
کربلا اثبات است
کربلا آیات است
کربلا انجمنی هست که با اندیشه
و به یک قاضیِ و صدها دیده
همچو یک رخشنده
               به وفایِ ازلی می نگرد !
 
کربلا دولتِ بازنده ی پیکار که نیست !
کربلا پیروزی است
کربلا حسِّ عجیبی است که با ذاتِ بصیر
همچنان پاینده ست
                 و گلی زیبنده ست !
 
پس سخن باید گفت
به تعهد
به صلابت
و سفیری پیروز !
به جهادی که ندارد نُقصان
به نسیمی که ندارد نسیان
به جفائی که ندارد پایان
به خطائی که نگردد جبران !
 و در این عرصه یِ باز
ما به سالار شهیدان متعهّد شده ایم
تا چُو کوهی محکم
با صلابت باشیم !
 
آری ،
ما شقایق هستیم
که از آن قُومِ حسود
داغ بر دل داریم
و برای همه در وصفِ شهید
عشق را می خواهیم !
امّا ؛
باز هم می گوئیم:
بر بلندایِ زمینی که دلاورخیز است
به وفاداری و انگیزه یِ آن همّتِ ناز
ما به خود می بالیم
تا به تدبیردهیم ، جانِ ناقابل خویش !
چون رسالت داریم
و همه می دانیم
این جهان با نظر و یادِ حسین ع
می شود گلدسته
می شود زیبنده
می شود تازه تر از هر تازه
می شود رخشنده
تا شفیعِ همه گردد به مقامی که خدا می داند !
که در این فصلِ یقین
تشنه لب ها همگی تشنه ی آب
آب هم تشنه ی لب های حسین است ، حسین !

م جعفری / التماس دعا