با سلام / رباعی زیبائی است . نکته ای که استاد خوش عمل اشاره کرده اند نکته ی دقیقی است . بی برو برگرد مصرع نیاز به علاج دارد . مثلا می توانید بگوئید : { وقتی که به خویشتن نپرداخته ایم ؟ } ///////////////////////////// ممنون مثل اینکه چاره ای جز اصلاح نیست! //////////////////////////// جناب حاج محمدی بار دیگر ملاحظه فرمائید.
|
توضیح دیگر این که رباعی شریفه مال شاعر قرن بیست و یکمی است که همزبانانش در گویش خودعبارات و اصطلاحات مصطلح تر را به کار می برند.رباعی باید به زبان همینها باشد.امروز نمی توان حتی یک فارسی زبان یافت که بگوید:رفتم نماز بسازم...یا نماز ساختم.این اصطلاح آنقدر مهجور است که حتی اهل فضل و ادب و اساتید مفضال دانشگاهها هم مورد استفاده قرار نمی دهند.اما وضو ساختن را چرا.بسیار مصطلح هم بین عامه و هم خاصه است.ازین روست که کمین می گویم مصراع اخر تغییرکند بهتر است.البته ناگفته نگذارم که اصلا ذهنم به طرف این که ساختن به معنای گزاردن و برپا داشتن است نمی رفت. ///////////////////////////// ممنون از بذل توجهتان به برادر خود.
|
سلام و هزاران درود احسنت زیبا بود و عمیق قلمتان مانا //////////////////////////// لطف دارند بانو. ورنه این زمزمه ها ، درد دلی بیش که نیست.
|
درود.دوست عزیز.رباعی زیبایی است اما در مصراع آخر:...نماز بی وضو ساخته ایم؟شما «ساختن» را برای «وضو» باید می آوردید نه نماز.نماز را که نمی سازند!اینجا ساختن باید به وضو برگردد در حالی که به نماز برمی گردد!تاملی بفرمایید و مصراع را تغییربه صحت دهید.یا علی. ////////////////////////////////////// جناب خوش عمل اول از اینکه ما را به راه انداختید و یادمان دادید تا چگونه با این خرد منفصل (بقول یکی از آقاین) با شما مرتبط شویم ، سپاس. و در ثانی ، از تذکر بجایتان ممنون. ولی به نظر می رسد خیلی آدم را اذیت نکند این موضوع. همینکه مفهوم را می توان منتقل کرد برای این نویسنده، کفایت می کند. نماز گذاردن بی وضو ساختن. مگر وضو را چگونه می سازند که نمی توان نماز را به همان شیوه ساخت. وانگهی در روایات داریم که مومن با هر نمازی برای خود عمارتی در بهشت می سازد. آیا نمی شود از این مفهوم هم وام گرفت؟ همه اینها را که گفتم تا بگویم اگر جا دارد این را از ما بپذیرین چون از این رباعی خوش می آید.! ممنون ///////////////////////////////////// جناب خوش عمل امرتان مطاع! دوباره ملاحظه فرمائید و نظرتان را بفرمائید.
|
دوست عزیزم دلخوش عزیز . زیبا بود . سپاس //////////////// ممنون از محبتتان پایدار باشید
|
استاد دلخوش سلام بسیار زیبا سرودید تقدیمی به شما من حریم عشق را نشناختم بی مهابا با دلم هی تاختم او برفت از دست من آخر چرا ؟ پا فراتر از گلیم انداختم ////////////////////////////// احسنت بر شما. موفق و همیشه زلال باشید. اساسا عالم رباعیات ، عالم دیگری است و جذبه دیگری دارد.
|
سلام بر جناب دلخوش عزیز دست مریزاد ، رباعی زیبایتان را خواندم و لذت بردم موضوعی که دوستان بزرگوار آقایان استاد خوش عمل و استاد حاج محمدی به آن اشاره و تاکید کرده اند کاملا بجا و درست است ، ولی ضمن احترام بسیار به نظرات اساتید بزرگوار و عرض پوزش از آنان ، هنوز معتقدم که مصراع آخر رباعی به شکلی که شما قبلا آورده بودید از مصراعی که الآن جایگزین کرده اید به مراتب زیباتر و دلنشین تر می نماید . با توجه به این که یکی از معانی دور تر کلمه ی ساختن بر پا داشتن و یا اجرا کردن است به نظرم میرسد بتوانیم نماز را هم در مصداق آن معنا بگنجانیم و بپذیریم . ////////////////////////////// درود استاد. بنده هم همانطور که در توضیحات اول عرض کردم بر همین باورم منتها چون بنایی است که دیگران که خالی الذهن تر هستند بهتر می توانند قناسی احتمالیش را بهتر از بنّایش تشخیص دهند ترجیح می دهم نظرات اساتیدی چون دوستان قبلی و جنابعالی را یکجا داشته باشم. و چه سعادتی که کما کان با سنگ محکهای شما ، سفته شوم.
|