آفریدی آدم و حوا و...

بسیار آدم و حوای دیگر را

یکی هم زان میان

 فرزند من

که  گرچه  ما ز زایش  تا  به  پروردن

هماره  یار و  هم  دلدار  وی ، شاید ؛ که  باشیم...

هلا ای آفرینشگر هماره!

ز ذرّه آفرینی ، پرورش ،

 تا زایش ِ بس ذرّه ای پیوسته با سامان

تویی هستی ده.

تویی هستی دهی ، کو ؛

ما و او را آفریده ست.

ز هیچ آفرینا!

شگرفا!

ز ناچیزانه ذره تا به نیکو آفرینش

پرتگاه ِ بس شگرفی

از زمین تا آسمان ست.

غلط گفتم

ببخشا فرزه را ؛

 مانا؛ غلط گفتم

به یک فرمان "شو. شد" هم زمین ؛ هم آسمان بسته ست.

هلا ای بس شگفت آورتر از،

هر  بی کرانی، هر؛ شگرفی، هر؛ شگفتی

هلا ای آنکه نزدش سخت و آسان هردو یکسان ست و آسان

هلا ای بس توانا تر از آنچ آید به پندار

ورا دریاب

بیش ازپیش

شگفتی آفرینا!

شگفتا که تویی!

مهدی فرزه (میم . مژده رسان)