صدای شیهه ی اسبان، شنیده می شود و

جهان به خونِ شهیدان کشیده می شود و

کَمَر شکست، جهان زیرِ این بلای بزرگ

تمامِ عرش و مَلَک، قد خمیده می شود و

ببین که کوفه شده قتلگاهِ پیر و جوان

صدای کودکِ زخمی شنیده می شود و

سکینه صِیحه کشان می دَوَد در آن میدان

عزای کودکِ عطشان پدیده می شود و

ببین که معرکه برپاست، چون علی اکبر

به تیغِ فتنه ی دشمن کشیده می شود و

و عمّه ضَجّه کُنان، خاک می کُنَد بر سر

گُلِ عزیزِ حسین است، چیده می شود و

حسین، بی سر و مجروح و ردّ ِ سیصد زخم

به روی پیکرِ زخمیش دیده می شود و

حجاز و شام دل آزرده، کربلا غمگین

و رنگِ عَرش و مَلَک هم، پریده می شود و

نشسته کشورِ لاهوت، در سیاهیِ محض

به زیرِ غم، تنِ دنیا خمیده می شود و

فدای زجرِ حسین و فدای صبرِ حسین

خمیده کُلّ جهان در کنار قبرِ حسین