مرغ شب

دل خودرا به که بندم چوتو دلدار نباشی

به چه کس رو بنهم چون تو مرا یارنباشی

توبگودور که گردم ؛وفدای که شوم من

به جهانی که در آن نقطه ی پرگارنباشی

چوگلی هرز به صحرا تک وتنها به بیابان

تواگرنورامید دل بس زار نباشی

به کجامن ببرم دل  به کجاچون تو بجویم

چو تومحبوبه ی دل سرورو سالار نباشی

نشود رام به هرجا دل سرگشته ی پر غم

چوتو منظور دل من وتو غمخوار نباشی

به دو گوشم بنهم پنبه ی آهن که بجزتو

بنوازد،تونوارنده ی گیتار نباشی

مرغ شب بادل تنها خبری گفت زرازت

من از آن شب به تو بستم دل وسردار تو باشی