کودک پیر عاشقم، گریه کنم شبانه ها

دست مرا بگیر تا رد شوم از بهانه ها

زحمت ِعشق رحمت است، من که پیاده می روم

دشت به دشت سوی تو- کعبهء عاشقانه ها-

ببر نشو غزال را از تو نوازشی خوش است

پای گریز را بخوان رانده ز آستانه ها

آتش اشتیاق من سرد شود ز چشم تو

پلک که می زنی چمن، می شود این زبانه ها

مرغ مرا  سعادتی است آن قفس ِ دو دست تو

تا برسم به آن بغل می گذرم ز دانه ها

خسته ز ایستادنم قدرت جنبشم به پاست

بادم و دامنت کند رام مرا به خانه ها.