انتظا ر

من همین جا صبر کردم در کنار این قطار

گرچه من مینای صبرم خسته ام از انتظا ر

تابیایی کاسه ی صبرم به سر خواهد رسید

تاببینم روی ماهت بیقرارم بیقرار

من نمیدانم که هستی یاکجایی نازنین

گشته چشمم تیره از تاریکی این روزگار

یک طرف ظلم وستم سویی تباهی وفساد

چشم دنیا کور شداز این همه دود وغبار

گوش عالم منتظر تا بشنود پیغام نو

این جهان گر تو نباشی هیچ دارد اعتبار؟

می رسد مرگم ندیدم برکشد این روزگار

پرده از روی چوماهت ای سرآغاز بهار