دو جاده می رود که تو را می برد
یکی که می روی
یکی که آمده ای
و سرخرگ هایم به سیاهی سلام می کند ...
-----------------------------------------------------------------------
این همه راه می روم , نشسته ام !
من دود می شوم و سیگار
هنوز منتظر جرقه ایست
من درخت نیستم
آدمم که اینگونه سر راهت سبز و سرخ می شوم ...
-----------------------------------------------------------------------
باد ورقم می زند
از لای آشفتگی ام سر می خوری
هیچ غزلی در من نمانده
که تا نخورده دست هایت را نجوید
------------------------------------------------------------------------
سهمگین تر از آمدنت نیست
بی تفاوت که هوا را سر می روی
بی هوا سر روی تختی می گذارم که خاموشیست
و تو نیامدنت را
تا آهی تلخ فراموش می کنی ...
-------------------------------------------------------------------------
دوستت دارم
و پنجره ای برای آسمان می کشم
دلتنگ نبودنم که شدی
کافی ست مشتی ابر کنار بزنی ...
بی تفاوتی خدا را نبین
او سالهاست
پنجره ای رو به زمین دارد ...
-------------------------------------------------------------------------
چقدر بیاید و چقدر زل بزنم به طاقچه ی بی گلدان
چقدر گل بدهد دوستت دارم
و پنجره به پیشواز باران نرود
فقط نگاه کن که همیشه
خواستن توانستن نیست ...
-------------------------------------------------------------------------
با تولد هر تیر
تنی ست که اذان می گوید
عشق
با مناره های تو خالی غریبه است
فقط پنج شنبه هاست
که گور ها تو را نفس می کشند ...
------------------------------------------------------------------------
در خوابم مزارع گندم را درو کرده اند
بیدار که می شوم باز پنج شنبه است و
پنج انگشت گشوده ی درخت
که تو را زیر سایه اش می جوید
و گندم زار که دویدنت را
هلهله کند ...