شروع شد

با صدای

خمسه خمسه

چند لحظه بعد

همه جا غروب بود

قاصدکی

دستش را دراز کرد

تا سیب های نیمه سرخ را

بچیند

اما

خودش

فرشته شد

فرشته ها فراموشت نمی کنند

هرچند خاک خورده ای

حالا

همه می دانند

مردان بزرگ

عادتشان کوخ نشینی ست

خدا کند

نیمه ی دیگر

پلاکت

بیاید

تا

اینبار که  خواب می بینم

لبخندت

سهم

تنهای ام باشد

///////////

این روزها که شهر پر از خار است ، پروانه وار میل خطر دارد

سنگی گرفته در کف دست و باز ، فکر جهاد تازه به سر دارد

هی فکر می کند که حقیقت را ، پرتاب می شود به دل ِ دشمن_

_ با تکه سنگ ِ کوچک در دستش ، ((اصرار می کند که اثر دارد))

مثل پرنده در قفسی  تاریک ، سانسور می کنند نگاهش را

هرچند کودک است ولی دشمن ، از ترس او به دست سپر دارد

آزادی و حقوق بشر چیزی ، جز حرف مفت بر لب آنها نیست

چشمانشان که در پی کشتار است ، روباه های مغلطه گر دارد

منشور اتحاد ملل مهری – جز افتضاح فاحش آنان نیست

مانند غاصبی که برای باغ ، دردست های خویش تبر دارد

برسنگ فرش شهر اناری لعل ، سر می خورد به سمت دل آفاق

پر می کشد کبوتر زیتونی ، که مدتیست شور سفر دارد

جغرافیای آبی ِ چشمانش هم مرز با جهان پرستوهاست

خاورمیانه پیکر سرخش را ، در خود به جای روح سحر دارد