مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن

افسانه‌ی عشق تو آن با دادگان دل‌ها کند

 کان پرتوی پرشعشعه بر گنبد مینا کند

از عشق جان دارد دلِ‌ گرم از درونی آتشین

 کاتشفشانی‌ها کند روزی که عقده واکند

تنهاتر از دل‌های عشق‌آلوده‌ی لاهوتیان

 تنها کنار دلسِتان خویشتن نجوا کند

باری گران ‌بر دوش تنهایی‌ روان در کاروان

 بین که چه‌ها از شور عشق آن لعبت‌ زیبا کند

پایی گریزان از زمین روحی پریشان در قفس

 تا خود کجا بار دگر این مرغک دل ‌جا کند

در وصف‌ حال این غریبه ‌همسفر یک‌ جمله بس

 با کاروان آید ولی جایی‌ دگر مأوا کند