به  یمن     ساغر   از   می    لبالب   من و تو

هزار    زمزمه  گل  کرد  بر     لب  من و تو

قرین   همدگر    از    نیک طالعی        یابند

منجمان     چو    بجویند        کوکب   من وتو

سخن    ز    تابش خورشید عشق بر لب داشت

ستاره ای    که   درخشید  در   شب   من و تو

بیا    که    حاصل       بیگانگی      بسوزانیم

ز   عشق  شعله فشان  است  تا  تب   من و تو

حدیث    لیلی  و  مجنون    کجا  سمر می گشت

کتاب    عشق    اگر   داشت    مطلب  من و تو

رموز     پیر       خرابات      را  نمی فهمیم

به    باده     تا   نشود   آشنا    لب    من و تو

طبیب روح   که   منع   من وتو  کرد از  عشق

خبر   نداشت   که  این  است   مذهب من و تو.