صد درد,در دل جا نهفته کس نمی فهمد

در سینه ام أتش گرفته کس نمی فهمد

این یک عجب رازی که تقدیر خداوندیست

دردیکه بر أدم سرشته کس نمی فهمد

من صورتِ هستم که تنها جسم من باقیست

روحم ازین عالم گسسته کس نمی فهمد

وقتیکه دستم را رها کردی و می رفتی

ازان زمان قلبم شکسته کس نمی فهمد

صبحيکه بر چشمان تو خورشید می تابید

عالم همه بیتاب گشته کس نمی فهمد

عبىالله بيخود

2012/04/09