این صبح دلپذیر خدا از شما پر است

مولای من! تمام شما از خدا پر است

در دست های روبه خدایت همیشه ماه

مهرابه ی قنوت تو از ربنا پر است

با آسمان ستاره ی اشک ات به گفت و گوست

از هق هق شبانه ی تو کوچه ها پر است

تا راه مکه آه تو از کوفه می رود

چاه مدینه از نفس کربلا پر است

پیچیده موج فزت و رب ات در آسمان؟

یا کعبه کعبه گنبد جان از صدا پر است

هم ابتداست آینه ی انتهای تو

هم انتهای روح تو از ابتدا پر است

وقتی که سرخِ خون تو فواره می زند

لب هایت از ترنم نعم الرضا پر است

بازآ پر از فصاحت نهج البلاغه کن

شعر مرا که از قفس انزوا پر است