نرم است ولی زبری آن برنده است /         سرد است ولی  گرمی آن سوزنده است/

این عشق بگریاند و خود در کنجی/           بر ریش اسیران خودش  در خنده است/



با اینکه قدم به ظلمتی تار زدیم/                ما دیده تر به کوی دلدار زدیم/

در جاده دل شمع رهی اما ما/                 با خشت گنه به دیده دیوار زدیم/



در خانه دل از همه دلخواه ترید/                در محفل شاهدان  شما ماه ترید/

خود را به شما سپرده در ره زیرا/               بر حال خودم از خودم آگاه ترید/



برخیز و شنو طنین آرام سحر/                   آواز ملک می رسد از بام سحر/

بشکاف حجاب خواب،ای غنچه باغ/              آغاز شکفتن است ،هنگام سحر/



پر بارترین شاخه گل ، در هستی/               یا آن گل زیبا که بر آن دل بستی/

پیچیده به روبان طلا گونه  عشق/                تقدیم تو که رونق جانم هستی /