سلام



بهم می گفتن که : خدا بزرگه             اونقد بزرگ که هر جایی بری هس

بزرگه اما می شه اونو حس کرد                  زلالی خدا شبیه چشمه س

بهم می گفتن که : تو آسمونه                 می بینه و می شنوه حرفمونو

وقتی دلت گرفت و غصه خوردی            دس بالا کن بغل کن آسمونو-

دس بالا کن تا دستای سرد تو               زود برسن به دست گرم خدا

نمی دونی خدا چقد دوس داره                 هم تو رو هم دست دعای تو را

 بچگيام براي لمس خدا                         فقط يه مهر و جانماز كافي بود

 براي اين كه حرفمو گوش كنه             يك كوچولو راز و نياز كافي  بود

بچه بودم دلم می خواس با خدا               مسافرت برم  بگم  بخندم

قایم موشک بازی کنم چشممو              ببنده ، من چشم اونو ببندم

وقتی باهام تو کوچه بازی می کرد           جر نمی زد کلک نمی زد اصلا

مثل بزرگترا با "یك اشتباه"                   به زخم من نمک نمی زد اصلا

خدای بچگیم با اخم بابا                  اخمو می شد زشت می شد بد می شد

برای دوست داشتنش اونوقت دلم           یه کم می موند یه کم مردد می شد

میون انگشتای مادرم بود                وقتی مامان منو نوازش می کرد

دنياي من چه قدر رنگي مي شد              سفيد و سبز و آبي ، قرمز و زرد

خدای بچگیم برام اون روزا               خدا نبود فقط ، یه همزبون بود

خدای بچگیم خود "خدا" بود            همون خدای خوب و مهربون بود

این روزا زود به زود دلم تنگ میشه        این روزا که بزرگ شده م وَ تنهام

برای بهترین کسی که داشتم ؛              خدای مهربون بچگی هام