روزها ناخوش و بی روزن و درهم هستند

واژه ها تا بسرایند تو را کم هستند

زیر بارند درختان که تعلق دارند

چه کمرها که براین بی ثمری خم هستند !

رودها فرصت دریا به سراب آسودند

دشت ها منتظر  زَهره ی شبنم هستند

ترس برداشته تقویم دلت را انگار

سالهایی که نمردی همه با هم هستند!

زندگی درپس یک چرخه ی خونی پوسید

چاره ها خواسته ناخواسته مبهم هستند

هرچه صبح است همه دشنه به پهلو خورده

هرچه شام است همه قافله ی غم هستند

زین سپس چشم فرو بند ز بودن شاعر

خوابها عمق فراموشی آدم هستند !