فَلس های تنم درد می گیرد.

ماهی توی تابه می گوید:

ردّ پای عشق و دریا را

یک جنین شش ماهه می فهمد!

حیفِ از تو و چشم های بارانیم

حیفِ از من و بریدن – رگ به رگ – با تو!

شعله را بکش بر من

کم ترین نهایت لطف است

ماهی توی تابه می گوید:

سوء...هاضمه گرقته

آقای پشت این لبخند

ابتلای این واژ: (آقا!)

سوء تعبیر تکراری است!

                ***

بختک شوم خود را برداشت

روی شانه های شب خوابید

ذره ای ویار انگار

توی خواب خود افتاد

هی قسم به آب و آئینه

من!

یک جنین شش ماهه

فَلس های تنم درد می گیرد

سوءهاضمه از این آقاست؟!

یا که ابتلای این واژه؟