دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

هميشه دستان دريغ را دوست دارم چرا كه مرا به اوج مي رسانند. پونه نيكوي

1

دريا نباشه، چشمه مي جوشه

چشمه نجوشه، ابرا مي بارن

ابرا نبارن، ذره هاي خاك

هرچي قناته زير سر دارن

خالي نمي شه سفره مون از نور

خالي نمي شه حوض مون از ماه

خالي نمي شه كاسه از گندم

هر روزي نوري مي رسه از راه

جرات كن و سيب و بچين از رود

بايد كه دستات سيب و بشناسه

قلب تنور نون و روشن كن

حالا كه فصل گندم و داسه

بيرون بيا از پيله ي تحريم

برگ برنده توي دستاته

همت كن و كاري بكن با عشق

هر جا بري رو قله ها جاته

حيفه كه زير نور فانوسي

از روشني سهم تو خورشيده

شمع نيازت رو بكش تو شب

خورشيد از شرق تو تابيده

 

 

2

به دلت بد راه نده، هيشكي جلودار تو نيست

كاري كن كارستون اما نگو كه كار تو نيست

پاشو چشماتو به دستاي غريبه ها ندوز

چن قدم تا بي نيازي مونده، كار كن شب و روز

بشكن اين حصار تحريم و كه دشمن بدونه

ايروني هر جا باشه آسياب و مي چرخونه

دخل دشمن و بيار و پشتش و بزن به خاك

دشمن ايرون و ايروني رو مي كنيم هلاك

از كي پنهونه كه دشمن نمي خواد پا بگيريم

مي خواد از گرسنگي تلف بشيم تا بميريم

به دلت بد راه نده معجزه نزديكه به ما

اگه همت كني غافل نمي شه از تو خدا





3

تحريم كن دشمن! از پا نمي افتيم

ما حرف آخر را در ابتدا گفتيم

تحريم كن تحريم، اين جا هوا خوب است

اين حيله هاي پوچ هر بار مغلوب است

سرمايه ي ايران فكر جوان ماست

افكار مان پوياست، تحريم تان كالاست

گوش فلك كر شد با طبل تو خالي

هر بار مي آييد با نقشه اي عالي

هر بار با تحريم، هر بار با تهديد

از پا نمي افتيم، در قلبمان اميد

---

---

   تاریخ ارسال  :   1391/6/30 در ساعت : 13:38:6   |  تعداد مشاهده این شعر :  1484

---

---