بیا نگار دل آرای فاطمی شوکت

بیا عزیز خدا ، ای امیر با عزّت

توئی که جنِت موعود سینه زن هایی

علم به دوش غریب همیشه ی هیئت

قنات جاری اشک زلال من را باز

پر آب کن به یکی جلوه از یم رحمت

ببار حضرت باران که دشت خشکیده

ببار بر سر این خاک خشک و بی برکت

به حق گوشه نشینان ببخش اگر من هم

به هفته های بدون تو کرده ام عادت

چقدر بغض گلوگیر جمعه ها سخت است

چقدر سخت و گلوگیر و پر غم و محنت

دگر به سوی معاصی نمی روم آقا

عزیز فاطمه دیگر خیالتان راحت

چه مجلسی بشود آن محرّمی آقا

که روضه را تو بخوانی خدا کند قسمت