«تورّم » بر وزن« تبسّم »  در لغت ورم کردن و آماسیدن را گویند و آن بر آمدگی ای مدوّر در نسوج بدن است که بر اثر ایراد ضرب یا ایجاد درد و تجمع مایعات بدن زیر پوست در اندام جانور پدید آید و گاه با شد که با سوزشی همراه باشد و با عفونتی توأم .

شعر :

مزن بر سر آن سر ، ورم می کند

دژم خــاطــــرت ، سرورم می کند

ورم ، آدمــــــــی را چو بر سر فتد

صــــــــلاح آن بود کو به بستر فتد

ورم اوفتــــــادت چو بر دست و پا

نخواهی تو بربست طرف ازعصا

وتورّم ، فی اصطلاح علم الاقتصاد ، غمبادی است  بر دل عباد و آفت عدل و داد ، که با ، کید اعداء و فزونی گرفتن قیمت اشیاء و کاهش قدرت ابتیاع حاصل آید . حکیم « ابو ذُئیب ، ذِئب بن کلب بن ثعلب » را حیلتی است در علاج این درد جانکاه و بلیه ی عظمی .

شعر :

ای دل مکش ز عقده و غمباد سر به جیب

بی ریب اگر که یار تو بوده است بو ذُئیب

شعر :

به ابتکار سران سه قـــــــــوّه ، جان برادر

کسی امید ندارد شـــــــود مـــــــهار تورّم

و آن حیلت آن سان که در نادری از نوادر کتب علوم غریبه اعنی « اسرع الطرق فی دفع التپق »  آمده است ، چنین است که چون خُلق عباد از سیطره ی تورّم به تنگ آید ، باید که در نحوست آیّام  طلسمی را  به عصاره ی  بادمجان کوهی بر پوست بوذینه ای وحشی به خط محمود نامی  نگارند و اسفندیاری را گویند آن را تذهیب کند و  بر گلخن حمامی زنانه گذارند و سنگی عظیم بر آن نهند و تمثال کفتاری بر آن کشند و تا قرنی هر روز به عدد ابجدیِ تورم ، اعنی ستمأة و ست و اربعین = 646 مرّة ،  در ساعتی  معیّن از شب ، ذکر { هَوبَلمة  = هوالبلاء المُبین } خوانند و بر آن دمند . فی الحال باشد که کید اعداء به خودشان عودت کند و از شدت تورّم به رنج آیند و رعیت در غایت تنعم زیند ! و بر اهل نظر پوشیده نیست که این کار به غایت شدنی است ! و آن طلسم چنین است :

سطحطح یا « دومحم»  فلحلح فلحلح یا « رایدنفسا »  تعجل یا جلجل  اسفندیار ! اسپند بیار مینا و تیمام بحق الرعیة المفلوکة المظلومة  حیّو حیّو یا هیهو هیهو هیهو یا حیّو!!!