آنگاه که سرشار بودي  از سکوت

 دستي ،  در  گوشم چنگ مينواخت

روی شقیقه هایم انگار

،بی رحمانه بر  دُهل می کوفتند!

و انگشتان خیالم  روی کاغذی سپید

ضرب آهنگ صبر را  به تكرار نشسته بود.

از نگاه  من ،صدای  موج  بر مي خاست

 از نگاه تو اما ،

سکوت  ممتد  ساحل....!

پر بود آسمان  سکوتت  از  همهمه ی پرندگان مهــــــــــــــــــــاجر

که ساحل خاموش را در می نوردیدند

 سمـــــــــــــفونی  بزرگی   در قلبم  برگزار مي شد

سمفوني گنگ سكوت.......!

شنیدم کسي  پشت سرم آهسته گفت:

همین سکوت است  که سرشــــــــــــــار از ناگفــــــــــــته هاست...