شعری عاشقانه با رگه های طنز

سربازهای شیفت شب 

وقتش رسیده است که چون خورشید دستی به دورماه بیاندازم

عطار عطر پیرهنش باشم ، شغلی جدید راه بیاندازم

یک عمر دوست داشتمش حالا ، وقتش رسیده عاشق او باشم

از چاله دربیایم و بی پروا دل را میان چاه بیاندازم

او یادی از گناه نخواهد کرد ، او ساده اشتباه نخواهد کرد

لطفی کنید با کمک شیطان او را به اشتباه بیاندازم

چشمان من که از تب تو مستند ، سربازهای شیفت شب هستند

این خواست تو بود که آن ها را در این قرارگاه بیاندازم

راضی نمی شود دل بی تابم به این که مثل آینه ای بی جان

گاهی به من نگاه بیاندازی ، گاهی به تو نگاه بیاندازم

دارند این سپاه پر آوازه دنبال چشم های تومی آیند

کاری بکن جزایر سبزم را از چشم این سپاه بیاندازم