اینجا کنار ساحل ما دست و پا نزن
 

در این کویر خشک تو دم از وفا نزن
 

یک گوشمان در و شده دروازه آن یکی
 

ما یکصدا شدیم تو ساز جدا نزن
 

سلمان شدی برای حسینت ولی بدان
 

طبلی برای دعوت مقدادها نزن
 

ما آن یتیم های نمک خورده پدر
 

بس کن تو بچه های علی را صدا نزن
 

یک عمر کج شنیده و دیده و گفته ایم
 

لنگیمان دگر به حساب خدا نزن
 

صبر کن زنی به پشت سر تو در آمده
 

سروی شبیه کوفی این قوم جا نزن
 

یک شب میان کوچه تو را حلقه تا زدیم
 

بادی ز طف بگفت فرستاده را نزن
 

مسلم شدی تو ابر بهاری به روی دار
 

تسبیح خود بیفکن و حرف نیا نزن
 

بغضی چو خار مانع نای نیت شده
 

با این نی شکسته دم از نینوا نزن
 

گویا که چند روز دگر میکنی خطاب
 

"این صید دست و پا زده"را از قفا نزن