چند رباعی قدیمی
 

در زندگي زخمهايي است كه مثل خوره، روح را آهسته و در انزوا، مي خورد و مي تراشد!
صادق هدايت
گاهی در زندگی شرایطی پیش میاد که آدم هیچ حرفی نمیتونه بزنه،نه اینکه چیزی نداشته باشه بگه، اتفاقا خیلی هم دل پردردی داری .مشکل اینجاست که نمیدونه چطور بگه، به کی بگه و...!
تو صف سينما قدس، يك ساعت منتظر میمونی كه بري "جدايي نادر از سيمين"و ببيني يه مرتبه يه نفر بدون توجه به جماعتي كه وايسادن مياد و  زنجیرشو دور انگشت میچرخونه و با پررویی میگه" داش، بپا نفتي نشي " و میره اول صف و بی خیال، پوست تخمه هاشو تف میكنه تو سر و كله ديگرون.يا اينكه كلي برنامه میریزی بريتئاتر شهر، بازي "امير جعفري" رو ببيني، سردبیر هم کلی بهت سفارش کرده که حواست باشه، این گزارش خیلی مهمه ، تئاتر شروع نشده، آقا و خانم جوون بغل دستيت انگاراومده  باشن سيزده بدر، میگن و میخندن و قرچ قرچ چيپس و پفكشون همه رو كلافه میکنه، هیشکی هم هيچي نميگه.يعني كسي نميدونه چي بگه ! يا اصلا خيلي بدتر،ساعت 9 شب تيرماه،تو شلوغ ترين جاي تهران،قدم زنان داري با وزن و قافيه ورميري يه مرتبه يكي چاقو ميذاره رو شاهرگت و كيف و گوشي و دار و ندارتومیگیره و تو میمونی وچندزخم عمیق چاقو و خونی که حالا وارد کفشت هم شده. زورگیران عزیز هم با خیال راحت  سه ترکه سوار موتورشون میشن و  دبرو که رفتی.تو میمونی و ملتی که هرکدوم یه گوشی دستشونه و دارن فیلمبرداری میکنن که امشب یه کلیپ خفن ! واسه دوست و آشنا و خانواده داشته باشن . چی داری بگي ؟!
 خداکنه همچین شرایطی واسه هیشکی پیش نیاد ولی این بلاها دقیقا سر من اومده.اصلا اینا شاید به غیر از مورد آخریش خیلی عادی شده باشه ولی باور کنین حتی سراین مورد آخری هم اونقدی که سر این موضوع که چند ماه پیش تو جشنواره شعری در فلان شهر دوست شاعری که خیلی هم ادعای شاعری داشت شعری رو که مال خودش نبود و من هم خوب میدونستم که شاعرش کیه به اسم خودش فرستاده و  برگزیده جشنواره هم شده بود حالم گرفته شد، اذیت نشدم. یا تو جلسه ای که خودت هم نشستی یکی بیاد و شعری رو که  نزدیک به ده سال پیش برای جانبازان شیمیایی کار کردی به اسم خودش بخونه یاببینی فلان نوشته ت توفلان مجله یا کتاب چاپ شده و نه تنها اسمی از تو نیاوردن بلکه..
اینارو نوشتم که بگم متاسفانه بعضی از دوستانی که داعیه شاعری دارن با وجود اینکه حتی اسم خیلی از صنایع و آرایه های ادبی هم به گوششون نخورده، با کلمه "توارد" خوب آشنا هستن.ولی همانطور که عرض کردم صرفا در حد معنی لفظی و برای استفاده و یا بهتره بگم سوء استفاده از اون، اونم موقعی که مچشون گرفته میشه. متاسفانه گاه دیده میشه که در دو رباعی از دو شاعر ، سه مصرع عینا مثل هم هستن و حتی یک حرف هم عوض و پس و پیش نشده و اون یه مصرع هم شباهت بسیار زیاد لفظی و معنایی به مصرع مشابه در شعر دیگه داره و وقتی علت اینو میپرسین بعد از کلی حاشا و جار و جنجال دوستان به این تابلو اشاره میکنن :" تــــــــــــــو ارد  ". در حالی که توارد هم باید معیار مشخصی داشته باشه یا اینکه شاعر تو شعرش از شاعر دیگه به اصطلاح وام گرفته باید به اسم اون شاعر اشاره کرده و رسم امانتداری رو حفظ کنه نمونه این اتفاقو جناب آقای سید علی میر افضلی  چندی پیش در مقدمه مجموعه گزیده رباعی ذکر کردن و تو وبلاگشون هم هست. بنده بارها گفتم که ادعای شاعری ندارم و صرفا به مشق مشغولم ولی چندین مورد دیده و شنیده ام که این مشقهای ناقابل بنده  به اسم کس دیگه در جلسه ای خونده شده یا در مجله و کتابی آورده شده.متاسفانه این عدم رعایت کپی رایت معضلی است که باعث میشه بعضیا به راحتی و بدون دغدغه به سوءاستفاده های اینچنینی بپردازن . فضای مجازی و وجود وبلاگها و سایتهای گوناگون اگرچه فواید بسیاری داره ولی باعث تشدید اینگونه موارد هم شده تا جایی که خیلی از شاعران و نویسندگان کمتر حاضرن مطالبشونو در سایت و وبلاگ منتشر کنن.متاسفانه اگرچه  امروزه در شعر" سرقت ادبی "خیلی زیاد شده ولی احساس میکنم این موضوع و کپی کاری های عینی و مضمونی،  در رباعی بیشتر به چشم میخوره و گاه یه رباعی که متولد میشه، به سرعت رباعیهای شبیه اون –کپی مضمونی و لفظی -منتشر میشه، تازه اگه این کپی کاریها هم در حد کار اصلی باشه یا از اون قویتر باشه باز یه حرفی است ولی...
سرتونو درد آوردم. من شاگرد کوچک همه شما شاعران راستین هستم ولی از چندی پیش که مجموعه شعر یه بنده خدایی رو دیدم، هی مدام این جمله تو ذهنم میاد که
" در زندگی زخمهایی است که مثل خوره، روح را آهسته و در انزوا
میخورد و می تراشد."
 

گفت آن که یافت می نشود آنم آرزوست...(مولوی)

این شهر، اگر مدینه شد، می آید
تا داغ، مـدال سیـــنه شد، می آید
ای شــیخ، چراغ را کناری بگذار
آن مرد که یافت می نشد، می آید !
 
***
 
 
به مولای سبز خیالم، امام رضا (ع)
 
با عشق، به یک اشاره بر می گردم
با این دل پــــاره پـــاره برمـــی گردم
من کـــفتر جلد بارگـــــاهت هســـــتم
هرجا بروم، دوباره بر می گردم  !
 
 
***
 
 
سرشار ترانه و غـــــزل، دامانت
با واژه خـــــدا کشید طرح جـانت
آغــوش تو زیبا غــزلی از حافظ
دو مصرع شاه بیت آن، دستانت !
 
 
***
 
 
عمری است که خوار خوان گندم شده ایم
مـــــردودی امتـــــحان گنـــــدم، شده ایــم
دیــــــــــروز اسیر ناز گنــــــــدم، بودیــم
امـــــــــروز اســیر نان گنــــــــدم شده ایم !
 
 
www.2chatr.blogfa.com