1

از آتشِ سوگند ؛ گذشته ست ؛ سیاووش

سودابه ی گیتی ؛ نفرفته ست ؛ سیاووش

رویید سیاووشان ؛ آتشکده ، گلشن شد

کیخسرو پدید آمد ؛ مانا که فرشته ست ؛ سیاووش

2

آن آمدنم به میل خود بود ؟  نبود

وین ترکِ تنم به میل خود بود ؟  نبود

جز لمحه ای اختیارِ محدود ؛ که شد...

باز آمدنم به میل خود بود  ؟  نبود

3

خدا ؛ آرامشی مارا عنایت کن

نماز آرامش جان ست و آن را در نمی یابید

خدا ؛ صبر و شکیبی ؛ جملگی مارا عنایت کن

شکیب افزا  بُوَد روزه ؛ که آن را بر نمی تابید

4

آنان که شهاب ِ این شب تار شدند

درعشق ِخدای خود گرفتار شدند

پا زین شب تیره گون نهادند برون

گفتند حقیقتی و  ؛ بیدارشدند

5

برجای ِ خون ِ سیاووش ِ گم نشان

روییده بوته ی سبز ِ سیاوشان

تا از نبودِ سیاوش بُوَد نشان

وز بازگشتِ هزاران ؛ سیاوشان

مهدی فرزه (میم . مژده رسان)