مصرع اول این رباعی دارای تقابل قابل تقدیر و شاعرانه است _دیدن نادیده ها_ اگرچه به نظر می رسد دیدن نا دیدنی ها مورد نظر شاعر بوده است "چشم دل باز کن که جان بینی انچه نادیدنی است آن بینی "مصرع دوم دارای اغراق خارج از موضوع است و در مصرع پایانی رویه ی معمول اوردن تعبیر عرفانی ذات و صفت را رعایت نکرده است شیعه مولا علی چهارده نفس مقدس معصومین را وجه الله عین الله و ... می داند اما در وجه علی ذات خدا را دیدن ؟ ! طرح شعاری مطلب است و پسندیده نیست شاعرانه مطلب این است که شیخ سعدی شیرازی می گوید" بس که در منظر تو حیرانم صورتت را صفت نمی دانم " اما انتقاد اصلی حقیر به مصرع سوم بر می گردد که فاقد حرف ربط است و کلمه سحر که به نا گهان وارد شعر شده است جسارت مراببخشید



بخش نقد: بااشاره به جای آقای جندقی،مصراع سوم باید باشد:در ایوان نجف.. که وجه دستوری جمله درست شود هرچند ترکیب ایوان نجف هم ترکیب صحیحی نیست .مجازی که ازکنار هم گذاشتن ایوان ونجف ساخته میشود چندان زیبا به نظر نمیرسد ،چرا که ارتباط ضعیفی بین ایوان ونجف دیده میشود هرچند منظورتان رامخاطب درک کرده باشد ولی تصویر ارائه شده وآرایه معنوی مجاز تصویری ناهمگون تشکیل میدهد

سلام و عرض ارادت ، زیبا و دلنشین است این رباعی . دست مریزاد