هیچ حرفی نزنی تا گله از غم باشد
چشمهایت نکند چشمه ی زمزم باشد
از سفر میرسی اما چه بگویی ، سخت است
ارمغان سفرت غصّه و ماتم باشد
شبی از داغ دو فرزند جوان پیر شدن
شبی از داغ برادر کمرت خم باشد
همه رفتند کسی نیست که بازوی تورا...
جز خدا هیچ کسی نیست که محرم باشد
                            تا کجا قافله را...قافله را..قافله را...                        
تا کجا راه چنین تیره ومبهم باشد؟
زخم آنقدر زیاد است که باید برآن
دستهای علی وفاطمه مرهم باشد
آمدی تا زنی ازکوفه به تیغ سخنش
راوی سرخترین قصه ی عالم باشد
خواهر کوچک خورشیدی، نامت باید
به یقین ماه ترین ماه محرم باشد
ساجده جبارپور
تاسوعای 90