هنگامه ي حسيني
مــاه محـــرم آمـــد با شــور تـــازه يـاران
آمــد كه عــشـق بـارد بر دل چـو ابـر باران
هنگــامـه از  حسين است، مردي كه ياد و نامش
از عـشــق مي شـكافــد زنــدا ن روزگـــاران
اي خون حق مــدد كن، در كار خود زني شـد
شـمــشيـــر پـيـروانـت از مكر كـيــنــه داران
بـــردنــد آبــــرو را از عــشــق و آد مــــيّـــت
يـــاران بـــي تــفــكـــّر   د ســتـان فـتــنـه كاران
كـج بــيــني و خــرافـه آفــات راه عشق است
چـشمـي د گــر گــشـايــيـد اي تعـزيت مداران
آيــات حــقــمــداري سر خط حـق كشـي شد!!
ظاهـــر پــرستـــي و زَرق آوار حــقـمـداران
بر ســر زدن چــه حاصــل اي صاحــب تـفـكّر
انــديـــشه هــاي روشــن از نــور دل بــبـاران
دســـت خـرافـه گـستــر پــيـوستـه در كمين است
تا كـي خمـوش و ساكــت اي معـرفـت تـبـاران
هـــر بــا ده ي كهـــن را با جـام دل "كـريـما"
پــيــما نـه كـرد و پـيــمـود با لطـف ميگـساران