کربلا شد طور سَیناءأت


طور را حرمت نهاد موسی


 نَعلِین در آورد از پا


حرمت می نهی تو


 پابرهنه،بی سَر ..


 بر صلیبِ نَصرانی چه می کنی؟


 عیسی بر صلیب نرفت و تو عشق بازی می کنی


 موسی وار کم طاقتم و ندارم علمِ خضر


عجب ها به سؤال گرفتند ذهن خسته را


 چرا آسمان نَمُرد ؟


 چرا زمین دق نکرده است ؟


 از چه شمشادها شادِ شاد ایستاده اند ؟


 آندم که خورشید دو تا شد از خشم


چگونه نتابید و نسوزاند


 تنِ پُر ذَنبِ فرزندِ آدم ؟


**

 عطشِ سیبِ نَنگینت کجاست حوا  ؟


 عطش ، پرچمِ رقصانِ عشق را


 به اهتزاز در آورد در قله ی  بَرین


عطش نمی کشاند به خفتِ زمین


    **


 پیراهنت را پاره تر از جامه ی  یوسف


 آوردنده اند گرگها


 آه ..


اشک های یعقوب هم به پایان نمی آورد درد را