بسم الله الرحمن الرحيم

مرا تباه، مرا عاشق خودت کردي

آهاي ماه! مرا عاشق خودت کردي

بدون خنده، بدون سلام، بي صحبت

به يک نگاه، مرا عاشق خودت کردي

خوشم نيامده بود از تو ابتدا، اما

ميان راه مرا عاشق خودت کردي

چه شايعات قشنگي؛ که: من بسيجيم و

تو بي سپاه مرا عاشق خودت کردي!

سر من -آي مسلمان!- هميشه پايين بود

به چه گناه مرا عاشق خودت کردي؟...

فقط به اين دل غمديده ام نگاه نکن

به صد گواه مرا عاشق خودت کردي

چرا به روز سياهم نشانده اي؟ اصلاً

چگونه -آه...- مرا عاشق خودت کردي؟