شب سیاه بود و ابر ها همه دم،دختری در مدار می رقصید

گیسوانش شبیهِ پیچکِ ها، با دل بی قرار می رقصید

باد می زد به زلفهاش انگار، باز تاب درخت در جنگل

بدنش لختِ لخت بود بلی، هی..! چی دیوانه وار می رقصید

بند دربند، بند دربندش، رقص دررقص،رقص رقصان بود

عین تک واژه های باران ها، عین برگ چنار می رقصید

چشمهایش تلاوت دریا، دست هایش شبیهِ عیسا بود

هردو پایش صدا، شرنگ، شرنگ، بادو چشم خمار می رقصید

ابروانش مرا صدا می کرد، دختریکه به ناز رقصان بود

محشری بود زیر پرهنش، چی عجب تابدار می رقصید