دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

پنج سه‌گانی

(1)

برای او همین دو بال بس بود؛

دو بال ِ میله میله؛

پرنده یک قفس بود.


(2)

وقتی که اینجا نیستی، هرگز

جای تو خالی نیست؛

در چشمهایم خیره شو! این کیست؟


(3)

مثل رود ِ سرازیر از کوهساریم؛

«عشق ِ قدرت»...؟ نداریم،

«قدرت ِ عشق»...؟ داریم.


(4)

مرگ هم یک بهانه‌ست؛

باید از خود گذر کرد؛

زندگی، حس ِ یک رودخانه‌ست.


(5)

یک نفر، باز دارد در اینجا...؛

آ...ی...

آدمکها!


پ.ن: سه‌گانی (5)، نقیضه‌ای است برای شعر «آی آدمها»ی نیما.

---

---

   تاریخ ارسال  :   1390/3/8 در ساعت : 23:33:16   |  تعداد مشاهده این شعر :  1037

---

---