تقدیم به پهلوان شهیدمحمدمهدی کاویانی:

   

به خاک افتادی اما عاشقانه، نشان دادی که اهل آسمانی

به یمن مقدمت پیچید در شعر ، طنین ضرب و زنگ باستانی

پلنگ بی قرار بیشه زاری، که در چشمت نشان کاوه داری

و در عمق نگاهت میدرخشد، شکوهی از درفش کاویانی

یل نام آور گود زمانی،غرور خطه ی دریادلانی

نشسته بر ستبر سینه ی تو،مدال بی بدیل پهلوانی

تو رخصت داده ای باید بگویم،به یاد کربلای پنج وقتی

زمین لرزید زیر گام هایت، شبیه انفجاری ناگهانی

تن صحرا پر از آتشفشان بود، پر از مداحی "آهنگران" بود

زمان یک نبرد بی امان بود، نبرد لشگری صاحب زمانی!

گلوله بوسه زد پیشانی ات را، مکان سجده ی عرفانی ات را

به خاک افتادی و پیروز رفتی، نشان دادی که اهل آسمانی

***

وحالا روی دوش مردم شهر، میان پرچم خوش رنگ ایران

کماکان میروی در اوج باشی، شبیه روزهای قهرمانی...

 

شهیدمحمدمهدی کاویانی بعدازشهادت