لحظه ای طاووس و عمری با قفس آمیخته

از هزار وسیصد و... نه، از همان آغاز دور

مرده ای بودم که گاهی با نفس آمیخته

من کی ام تاریخ می گوید که روزی آدمی

در بهشتی دور با یک همنفس آمیخته

پس چرا امروز تنها کاروانی خسته ام

پیر تاریخی که با بانگ جرس آمیخته

بی بها در کنج این عطاری متروکه ام

زعفرانی با هزاران خار و خس آمیخته

من همان تنهاترین تنهای هیچستانی ام

هیچ در هیچم که با صدهیچ کس آمیخته