با سلام
شعر خوبيست اما در زبان فارسي ضماير متصل( م، ت، ش) با فتحه ي حرف قبل به كار مي روند و الف نمي گيرند .مانند فراقت،پيچ و خمت،
اين مورد را ديروز به شعر آقاي« طراوت پور » هم تذكر دادم اما كو .... كلمه ي «شيرين اي »هم نداريم و شيريني بايد نوشته شود.
اميدوارم شما اصلاح بفرماييد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
با سلام و ممنون از اختصاص وقت براي نگارش اين مطلب
راستش من با اصلاح نگارش مشكلي ندارم. اما در مورد اينكه فرموده‌ايد ضماير متصل «الف» نمي‌گيرند بايد بگويم مثال نقض زياد دارد، مثل «خنده‌ات» يا «گريه‌ام» يا «كفش گلي‌ام». اگر شما گلي‌ام را سر هم بنويسيد ممكن است «گليم» خوانده شود (نوعي زيرانداز). مثالهاي از اين دست زياد است.
اينكه من بعضي جاها الف گذاشته‌‌ام به اين دليل است كه ممكن است خواننده را به اشتباه بيندازد. به اين مثالها توجه فرماييد: «نرم‌اش» را مي‌شود «نرمش» نوشت. ولي ممكن است خواننده آن را «نرمِش» بخواند. «فراق‌ات» را به اين دليل نوشتم كه «فراقت» (شكل نادرست «فراغت») خوانده نشود.
يا مثلاً در «تو كه شيرين‌اي و جود و كرمي با من باش» مشخص است كه منظور بنده، اين است: تو كه «شيرين» هستي و جود و كرم هستي.... اما اگر بنويسم «تو كه شيريني و جود و كرمي با من باش» ممكن است اينطور خوانده شود: تو كه «شيريني» و جود و كرم هستي...
اگر راه‌حلي براي رفع اين مشكل هست بفرماييد تا بر اساس آن نگارش شود.
در مورد «خمم» البته دليلي از اين دست ندارم. چند بار با الف و بدون آن نوشتم، خودم حس كردم با «خم‌ام» راحت‌ترم. ممنون مي‌شوم ساير دوستان هم نظر بدهند.
سپاس و درود فراوان.